త.త..తమన్నా, తా..తా..తాప్సీ…!
తడబడితే అంతే ఇలా ‘త’ గుణింతమే వస్తుంది.
కాదు.. కాదు.. అనుకుంటూ, పోనీ క..క..కత్రినా… కా…కా..కాజల్..!
మరీ ఇంత కష్టపడితే ‘క’ గుణింతం మిగులుతుంది.
అయినా వాళ్ళెక్కడ? గురుడు లైను వేసే పిల్ల ఎక్కడ? గురుడికి ఎలా చూసినా తాను కన్నేసిన పిల్లే వీళ్ళను మించిన అందగత్తె. ‘తా వలచినది రంభ…’ వామ్మో! ఆవిడతో పోలికా? పెద్దావిడయిపోయారు.
Author: mschandar
చీకటి వేట!
అంతా అయిపోయిందనుకుంటాం. అందరూ కుట్ర చేసి మనల్ని ముంచేసారనుకుంటాం. నమ్మకం మీద నమ్మకం పోయిందనీ, ఆశ మీదే ఆశ చచ్చిందనీ తెంపు చేసుకుని వుంటాం. ఎవరో ఊరూ, పేరు తెలీని వారొచ్చి, ఉత్తినే సాయం చేసి పోతారు. చిన్న పలకరింపు లాంటి మాట సాయమే కావచ్చు. మండువేసవిలో కరెంటులేని గదిలో ఊపిరాడనప్పుడు, కిటికీలోంచి పిల్లవాయివొచ్చి మోమును తాకి వెళ్ళినట్టుంటుంది కదూ..! అప్పుడు మళ్ళీ జన్మలోనే మరో జన్మ యెత్తినట్లుంటుంది
శత్రు సూక్తం
మిత్రుడేం చేస్తాడు? నా అభిప్రాయాన్ని వినకుండానే సమర్థించేస్తాడు, నా పనులకు అనాలోచితంగానే సహకరించేస్తాడు, నా ప్రవర్తన ఎలా వున్నా మురిసి పోతాడు. ఒక్క ముక్కలో అద్దం లో నా ప్రతిబింబం లాంటి వాడు. నాలాంటి నన్ను చూసి నేను నేర్చుకునేదేముంటుంది- నటన తప్ప. అదే శత్రువనుకో. నా అభిప్రాయాన్నివ్యతిరేకిస్తాడు. నన్ను రెచ్చగొడతాడు. నా లోని శక్తియుక్తుల్ని బయిటకు తీస్తాడు. నా లోపాలని నాకు పటం కట్టి ప్రజెంట్ చేస్తాడు. అందుకే నేను నా మిత్రుడి కన్నా, శత్రువుకే ఎక్కువ రుణపడతాను.
ఎంత ‘వోటు’ ప్రేమయో!
‘రేయ్ ఈ కాఫీడేలో కూర్చోవాలంటే నాకు బోరు కొడుతోంది రా!’ అని ఒక ప్రియురాలు గారాబాలు పోతోంటే-
‘కాఫీ డే- కాక పోతే, టీ నైట్ వుంటుంది. అక్కడ కూర్చుందామా?’ అని ఊర్కోబెట్టాడు ప్రియుడు.
‘చంపుతాను- ఆ చావు వెటకారం ఆపక పోతే..! ముందు ఇక్కడనుంచి లేచి పోదాంరా ఇడియట్!.’
‘అప్పుడే- లేచిపోదాం- అంటే బాగుండదు. మన ఎఫైర్ మొదలయి రెండు రోజులు కూడా కాలేదు.’ నచ్చచెప్పబోయాడు.
Historian
Our Dreams make us feel guilty every time we shy away in making them true. I may dream of getting drenched in rain; dancing in a moon-lit night or sleeping under a tree. But I put off them for ever. I am draped in clothes knit by shame. Innocence is covered on the pretext of robing nudity. I can never be as nude as I was a child.
మనిషిలో మనిషి
నాలో నన్నూ, నీలో నిన్నూ, మనలో మనల్నీ వెతుక్కుంటూనే వుంటాం. ఒకరికి ఒకరు దొరుకుతాం కానీ, ఎవరికి వారు దొరకం. కానీ అప్పుడప్పుడూ దొరికి జారిపోతుంటాం. అలా దొరికినవి కొన్ని క్షణాలే కావచ్చు. అప్పుడు కల కూడా కవిత్వంలాగా వుంటుంది. జీవితం ప్రియురాలంత ఇష్టంగా వుంటుంది. పసిపిల్లంత ముద్దుగా వుంటుంది. నేను పుట్టిపెరిగిన ఇల్లంత గొప్పగా వుంటుంది. అందుకే నాలోకి నన్ను నెట్టేవాళ్ళ కోసం నిత్యం ఎదురు చూస్తూనే వుంటాను.
శస్త్రకారుడు
ధ్వంసం చేసాకే సృష్టి. కానీ పాత కొంపను కూల్చిన వాణ్ణి ఎవరూ గుర్తు పెట్టుకోరు. కొత్త ఇల్లు కట్టిన వాడికే సత్కారం.గొయ్యి తీయటం మనకి నచ్చదు. దాంట్లో పునాది రాళ్ళు వెయ్యటం మురిపెంగా వుంటుంది. చెత్తను తగులబెట్టే వాడికి క్షణమైన శిరస్సువంచిన జాతి మాత్రమే ముందుకు వెళ్తుంది. నిర్మాణానికి ముందు వింధ్వంసమే నడుస్తుంది- హొయలు పోయే సీతాకోక చిలుకక ముందు, ముడుచుకు పోయే గొంగళి పురుగు నడిచినట్లు…!
బ్లాక్(అవుట్) డే!
నిన్నకు ముందు
గతంలో బతికే భూత జీవులూ, రేపటికి వాయిదా వేసే దూరాశా జీవులూ ఏం చేస్తారో తెలియదు కానీ, ఆ పేరు మీదు వర్తమానాన్ని వదిలేసుకుంటారు. కళ్ళ ముందే బస్సులు వచ్చి వెళ్ళిపోతున్నా, ఎక్కకుండా చోద్యం చూస్తారు. రూపాయికే కాదు.క్షణానికి కూడా మారపు రేటు వుంటుంది. కేవలం వర్తమానంలో బతికే వాడికే ఆ రేటు పెరుగుతుంటుంది. మిగతా వాళ్ళకి దారుణంగా పడిపోతుంటుంది.
అనుకుని చూడు!
పిచ్చి కోరిక ఏదయినా సరే చచ్చేటంత భయపెడుతుంది. ఉత్తినే, కంటికి ఇంపుగా కనిపించే అమ్మాయి నీ పక్కన వుంటే బాగుంటుంది- అని అనిపించిందనుకో. గుండె అదురుతుంది. కాళ్ళు వణుకుతాయి. దు:ఖమే దు:ఖం. ఉత్తినే కాకుండా, నిజంగా అనుకుని చూడు. లేని తెగింపు వస్తుంది. ఆమె కోసం, ఏడు సముద్రాలు ఈదాలనిపిస్తుంది. అంతా అనుకోవటంలోనే వుంటుంది.
వాయిదా కూడా వీరోచితమే!
రాజకీయాల్లో ‘క’ గుణింతం!
కృతజ్ఞత!
‘డైలాగుల్లేని పాత్ర’
అహింస ఒక నిత్యావసరం!
‘అహింస గొప్పది కాదంటాడా..? నాలుగు తన్నండి. వాడే ఒప్పుకుంటాడు’
ఇలాంటి మాటలు ఎప్పుడో, ఎక్కడో వినే వుంటారు. ఎక్కువ మంది అంతే. హింసతో అహింసను గెలిపిస్తుంటారు.
నెత్తుటి మరకలతోనే అహింసను ప్రతిష్టిస్తుంటారు.
హింస లేకుండా, అహింసను నిలబెట్టలేమా? తప్పకుండా నిలబెట్ట వచ్చు.
అవసరం గొప్ప ఆయుధం. ఒకరి అవసరం ఒకరికి వుంటే హింస దానంతటదే తగ్గిపోతుంది.
బాబు ‘మూడో కన్ను..’?
పగటి కల!
(భ్రమ కూడా వరమే. లేనిది వున్నట్లు, ఉన్నది లేనట్లు- ఈ కనికట్టు చాలు ఈ క్షణాన్ని దాటెయ్యటానికి. భ్రమ తేలిక పరుస్తుంది. తింటున్న పాప్ కార్న్ సాక్షిగా చూస్తున్నది సినిమా అని తెలుసు.. అయినా ఏమిటా కన్నీళ్ళు? భ్రమ. నీరు, నేలయినట్లూ, నేల నీరయినట్లూ.. అహో! ఏమిదీ..? మయుడి కల్పన. ఒక భ్రమ. పాంచాలిని పకపకా నవ్వించిన భ్రమ. ఏడిపించాలన్నే భ్రమే.నవ్వించాలన్నా భ్రమే. సుయోధనుణ్ణి కయ్యానికి కాలు దువ్వించాలన్నా భ్రమే. నా ప్రియురాలంటే నాకెందుకు అంత ఇష్టమో తెలుసా..? నాకు ఎప్పటికప్పుడు గుప్పెడు భ్రమనిచ్చి వెళ్ళిపోతుంది..)
అంతే దూరం!
(నీతులూ, విలువలూ, ప్రమాణాలు- మానవత్వం ముందు అల్పమయినవి. ఆకలిగొన్న వాడిముందూ , అవమానించబడ్డ వాడి ముందూ, గీతకారుడు కూడా చిన్నబోతాడు. భంగపడ్డ వాడి విశ్వరూపం అంత గొప్పది. మనిషినుంచి మనిషిని వేరు చేయటానికి స్మృతులూ, ధర్మాలూ అవసరం కానీ, మనిషిని పెట్టి మనిషిని గుణించటానికి ఒక్క మనసు చాలు. ఇలా అని అనుకుంటే చాలు… అలా జరిగిపోతుంది.)
‘కళ’ కాలం!
(ఇప్పటికిప్పడే, ఎప్పటికప్పుడే బతికేదే బతుకు. ఈ రహస్యం కవికి తెలుసు, కళకారుడికి తెలుసు, పసిపాపకు తెలుసు. క్షణంలోనే, తక్షణంలోనే అంతా వుంది. శాశ్వతత్వమంటూ ఏమీ వుండదు. మనం బతికేసిన క్షణాలనే రేపటి తరం గొప్పచారిత్రక ఘట్టాలుగా కీర్తిస్తుంది. అది మనకనవసరం. మనం లేనప్పటి మన ఘనకీర్తి తో మనకు పనిలేదు. ఈ క్షణం మీద నేను తువ్వాలు వేస్తున్నాను. ఇది నాది. ఈ క్షణం కోసం కావాలంటే ఒక యుగం పాటు యుధ్ధం చేయగలను.)