Month: November 2012

విధేయతే ఆప్యాయతా?

అవును. చాలా సందర్భాలలో విధేయతనే , ఆప్యాయతగా భ్రమపడుతూ వుంటాం. భార్యాభర్తల మధ్య వుండాల్సింది ఆప్యాయత కానీ, విధేయత కాదు. భర్తలు భార్యలనుంచి విధేయతను ఆశిస్తారు. అందుకు కాస్త భిన్నంగా వున్నా భార్య గయ్యాళి లా కనిపిస్తుంది. ఇటీవల అంతర్జాతీయ మగవాళ్ళ దినోత్సవం సందర్భంగా ఎబిన్ ఆంధ్రజ్యోతి నిర్వహించిన చర్చావేదికలో నేను కూడా పాల్లొనాల్సివచ్చింది. అప్పటి వీడియోను నా మిత్రుల కోసం జతపరస్తున్నాను. చూడండి.

-సతీష్ చందర్

దూకమంటే దూకేది దూకుడు కాదు.

దూకుడు!

ఒక సినిమా కాదు, ఒక ఆట. ఊపిరి బిగబట్టి చూడాల్సిన రాజకీయ క్రీడ. ఇది హై జంపూ కాదు, లాంగ్‌ జంపూ కాదు. ‘లో’ జంపు.

ఈ జంపులో ఎగరటం వుండదు. కేవలం పడటమే.

పడేటప్పుడు జాగ్రత్తగా పడాలి. లాభదాయకంగా పడాలి. క్షేమదాయకంగా పడాలి. ప్రయాణిస్తున్న పార్టీ ఫ్లయిట్‌ లాంటిదయితే, పారాచ్యూట్‌ కట్టుకుని పడాలి; పడవలాంటిదయితే ట్యూబ్‌ కట్టుకుని పడాలి.

పడితే నిజంగా హైహీల్స్‌ చెప్పులతో నడిచే హీరోయన్‌ పడ్డట్టు, సరాసరి హీరో గుండెల మీద పడాలి.

‘గాంధీ’ని చూపితేనే, వోటు!!

అభ్యర్థి జేబులోని అయిదువందల రూపాయి నోటు తీసి, వోటరు చేతిలో పెట్టి- ‘చూస్కో గాంధీ వున్నాడో? లేదో?’ అంటాడు. తళ తళ లాడే నోటును కళ్ళ దగ్గర పెట్టుకుని, బోసినవ్వుల గాంధీని చూసుకుని- ‘ఇప్పుడు నమ్ముతాను నువ్వ గాంధేయ వాదివని. నా వోటు నీకేలే ఫో!’ అంటాడు.

అవును. మరి. గాంధీ ముఖం చూసి వోటేస్తున్నారు కానీ, అభ్యర్థుల్ని చూసి వేస్తున్నారా?

పిల్ల ‘మర్రి’!

పేరు మర్రి శశిధర రెడ్డి

దరఖాస్తు చేయు ఉద్యోగం: నాలుగో కృష్ణుడు… అనగా రాష్ట్రానికి నాలుగో ముఖ్యమంత్రి

ముద్దు పేర్లు : పిల్ల ‘మర్రి'( అవును. నాన్న పెద్ద ‘మర్రి’. మర్రి చెట్టు నీడన మరో మొక్క పెరగదంటారు. కావచ్చు. కానీ మరో మర్రి పెరుగుతుంది.) జూ.మర్రి

విద్యార్హతలు : ముఖ్యమంత్రి కావటానికి కావలసిన అర్హతలన్నీ వున్నాయి. మరీ ముఖ్యంగా రిజర్వేషన్‌ వుంది. కొన్ని ఉద్యోగాల్లో మాజీ సైనికులకు కోటా ఇచ్చినట్లు, రాష్ట్రంలో కొన్ని ప్రభుత్వోద్యోగాలకు మాజీ ముఖ్యమంత్రుల తనయులకు రిజర్వేషన్‌ ఇస్తున్నారు.

చర్చలంటే ‘బుర్ర’ కథలే!!

ఒంటి చేతి చప్పట్లూ, ఒంటి శరీరపు కౌగలింతలూ, ఒంటెద్దు నాగళ్ళూ… ఉంటాయా? అని అడగ కూడదు. ఉంటాయి. ఏక సభ్య సంఘంలో చర్చల్లాగా…!

ఉన్నదే ఒకే ఒక సభ్యుడు కదా! ఎలా చర్చిస్తాడూ- అన్న అనుమానం వస్తుంది. తనలో తాను చర్చిస్తాడు. ఏం? తప్పా! ఆ మాటకొస్తే గొప్ప గొప్ప వాళ్ళంతా ఈ తరహా చర్చలే చేస్తారు. అసలు గొప్ప వారంటేనే ఒంటరి వారు.

‘చిల్లర’ బతుకు చేదు!

విత్తు ముందా? చెట్టు ముందా?

వేళాకోళం కాక పోతే, ఇలాంటివి కూడా ప్రశ్నలేనా?

‘వ్యసాయం ముందా? చావు ముందా?’ అన్నట్లు లేదూ..!?

కానీ ఒకప్పుడవి చిక్కు ప్రశ్నలే.

పూర్వం విత్తనాలు కూడా చెట్టుకు కాసేవి లెండి..! ఆ తర్వాత మార్కెట్లోంచి ఓ బూచాడొచ్చి- ‘అమ్మా, ఆశ! విత్తనాలు అలా బేవార్సుగా చెట్టునుంచి కొట్టేయటమే..!’

ఓవర్‌ టూ తెలంగాణ!

వేదికలు రెండు; ప్రదర్శనలు రెండు

కానీ దర్శకులూ మారరు. ప్రేక్షకులూ మారరు.

ఒక వేదిక సీమాంధ్ర; మరొకటి తెలంగాణ.

కొంత సేపు ఈ బొమ్మా, ఇంకొంత సేపు ఆ బొమ్మా…!!

ఈ మూడేళ్ళూ ఇదే వరస.

ఈ పూటకి సీమాంధ్ర బొమ్మే నడుస్తోంది. కానీ హఠాత్తుగా తెలంగాణ బొమ్మ తెర మీదకొచ్చింది.

ఉనికి

ఆమె ఎవరో… ఖరీదయిన దుస్తుల్లో, విలువయిన ఆభరణాలతో, అరుదయిన పెర్ప్యూమ్ పూసుకుని

ఎదురుగా నిలబడింది. పట్టించుకోలేదు. నేనే కాదు. నా మిత్రులు కూడా. చిన్నగా నవ్వింది.

అందరమూ చూశాం. అవును నవ్వే చిన్నది. ఆ నవ్వు పూసిన పెదవులు మరీ చిన్నవి. నిలువెత్తు

అందగత్తెకు ఉనికి ఆ చిన్న నవ్వే. నేను రోజూ వెళ్ళే పార్కుకు ఉనికి చెరువుకు ఓ మూలగా వున్న

చిన్న సిమెంటు సోఫా కావచ్చు. అక్కడ కూర్చున్నప్పుడే పల్చటి గాలి వచ్చి పలకరించి పోతుంది.

చిరు అనుభూతే పెద్ద జీవితానికి ఉనికి.

‘మీ నాన్న మాజీ యా?’

మీ నాన్న మొన్న నాదెండ్ల మనోహర్‌ స్పీకరయ్యారు.

నిన్న కోట్ల సూర్యప్రకాశ రెడ్డి కేంద్రమంత్రయ్యారు

నేడు మర్రి శశిధర రెడ్డిని ముఖ్యమంత్రిని చేస్తారని ఊహాగానాలు వినిపిస్తున్నాయి.

ముగ్గురి తండ్రులూ ఒకప్పడు ఈ రాష్ట్రానికి ముఖ్యమంత్రులే.ఈ మాజీ ముఖ్యమంత్రులు కేవలం కాంగ్రెస్‌ పార్టీ ముఖ్యమంత్రులయి వుండాలా?

ఈ ‘రిజర్వేషన్‌’ వారి కొడుకులకేనా? కూతుళ్ళకు కూడా వర్తిస్తుందా?

ఈ రెండూ ప్రశ్నలూ వేయగానే గుర్తుకు వచ్చే పేరు- దగ్గుబాటి పురంధరేశ్వరి.

రాబందుల ‘లెక్కల’ చప్పుడు!

విపత్తు!

జనానికి శాపం. నేతలకు వరం.

నేతల్లో ఆపక్షమూ, ఈ పక్షమూ అని కాదు, ఏ పక్ష నేతలకయినా సదవకాశమే.

ఒక గుడిసె అంటూ వుంటే, గుడిసెలో ఓ విద్యుత్తు బల్బనో, అందులో గ్యాస్‌ పొయ్యనో, వంటనూననో- ఇలాంటి కోరికలు జనానికి పుడతాయి.

అదే వరదొచ్చి గుడిసే పోయిందనుకోండి. దానితో పాటు మంచం, కంచం, బర్రే, గొర్రే, పగ్గం, మగ్గం- కూడా అన్నీ కొట్టుకు పోయాయనుకోండి.. అడగటానికి ఏముంటుంది?

కడుపు నింపుకోవటానికి ఓ ఆహార పొట్లాం. కప్పుకోవటానికి ఓ పాత దుప్పటీ.

ఇవి పంచిన వాడు దేవుడు.

వేట

ఒక్కొక్కసారి దు:ఖమే కాదు, సంతోషమూ అలజడిని రేపుతుంది. అనుకోని విజయం కలిగిన రోజు కూడా, మనసు కుదురు ఉండదు. కల్లోల సాగరమవుతుంది. అలల్లా కలలు పోటెత్తుతాయి.
గొప్పకలలే కావచ్చు. కలవర పరుస్తాయి. ప్రేయసి కనిపించకుండాపోయినప్పడే కాదు, హఠాత్తుగా కౌగిలి చేరినప్పడూ గుండె గిలాగిలా కొట్టుకుంటుంది. అప్పడు ఎవరన్నా వచ్చి దేవత ప్రశాంతతను బహూకరిస్తే బాగుండునని పిస్తుంది. ఆ దేవత వెలుతురే కానక్కర్లేదు, చీకటి కూడా కావచ్చు.

ముసుగు

పొద్దుకు మంచు మసుగు. పాలకు వెన్నముసుగు. సొంపుకు సిగ్గు ముసుగు. కన్నీటికి కవిత ముసుగు. మమతకూ మమతకూ మధ్యకూడా చిన్న తెరయినా వుండాలి. కానీ వాణిజ్యానికి తెరలుండవు. బంధువు ఇంటికి వచ్చీ రాగానే, ‘మరి వెళ్ళేదెప్పడూ?‘ అని అడిగేది వాణిజ్యమే. కాఫీ డేలో కాఫీ చల్లారే లోగా ‘ప్రేమించేస్కుంటే ఓపనయి పోద్దేమో ’అని ఇద్దరూ బిజినెస్ లైక్ గా లేచిపోతారు. సన్నటి తెరల్ని ఎవరో చించుకుంటూ వెళ్ళిపోతుంటే, మిగిలేది పచ్చితనమే.

‘ఉత్తర'(ఆంధ్ర) కుమారుడు!

పేరు బొత్స సత్యనారాయణ

దరఖాస్తు చేయు ఉద్యోగం: మార్పులేదు. ముఖ్యమంత్రి ఉద్యోగమే( కలిసి వుంటే ఆంధ్రప్రదేశ్‌ ముఖ్యమంత్రి, విడిపోతే సీమాంధ్ర ముఖ్యమంత్రి. మరోమారు విడిపోతే ఉత్తరాంధ్ర ముఖ్యమంత్రి.) ముఖ్యమంత్రి పదవిని ఆశించటంలో తప్పులేదని ఎన్నోసార్లు చెప్పాను.

ముద్దు పేర్లు : ‘ఉత్తర’ కుమారుడు(ప్రగల్బాలు పలుకుతానని కాదు సుమా! ఉత్తరాంధ్ర నుంచి వచ్చిన వాడిని. ఉత్తరాంధ్ర ప్రజలకు రాకుమారుడిని కూడా. నేనంటే అంతటి అభిమానం చూపిస్తారు.) చదివింది మహారాజా కాలేజిలో కదా- ఆమాత్రం రాజసం ఉట్టిపడుతుంది లెండి.

అవినీతా? అంతా ‘గ్యాస్‌’!!

దేవుళ్ళేనా అవతరాలెత్తేదీ..? దయ్యాలెత్తవూ..?!

హీరోలు మారినప్పుడు.. విలన్లు మారరూ?

అలాగే, నీతి మారినప్పుడు, అవినీతీ మారుతుంది.

ఒకప్పటి అవినీతి అంటే- మామూలు, బల్లకింద చెయ్యి, అమ్యామ్యా..! ‘సంతోషం’. అవును ఇది కూడా అంచానికి ‘పర్యాయ పదం’. పుచ్చుకునే వాడు ముఖమాట పడుతూంటే ఇచ్చే వాడు ‘ఏదో, మా సంతోషం కొద్దీ..!’ అని నాలుగు కట్టలు చేతిలో పెడతాడు. లోపల మాత్రం కట్టలు తెగిన దు:ఖం వుంటుంది లెండి.

కొయ్య గుర్రానికి కొత్త రౌతులు!

మొదలయ్యింది.

.

ఆట మొదలయ్యింది.

రాష్ట్రంలో కాంగ్రెస్‌ ఆట మొదలయ్యింది.

ఈ ఆట పేరు ఇల్లు చక్కబెట్టుకోవటం.

అవును. నేడు కాంగ్రెస్‌కు దేశమంతా ఒక యెత్తు. ఆంధ్రప్రదేశ్‌ రాష్ట్రం ఒక్కటీ ఒక యెత్తు. లేకుంటే, త్వరలో అసెంబ్లీ ఎన్నికలు జరుగుతున్న అరడజను రాష్ట్రాలను సైతం పెద్దగా పట్టించుకోకుండా, ఈ రాష్ట్రం మీద, ఇంతగా దృష్టి సారించదు.

ఇందుకు మొదటి సంకేతం: కేంద్రమంత్రి వర్గంలో ఆంధ్రప్రదేశ్‌కు పెరిగిన ప్రాతినిథ్యం.

కడుపులు నింపేదే రాజకీయం!

ఒక్క ముక్కలో చెప్పాలి.

రెండో మాట వినే స్థితి లేదెవ్వరికీ. అది సినిమా కావచ్చు. రాజకీయం కావచ్చు.

తెలంగాణ వెళ్ళితే ఒక్కటే ముక్క: ప్రత్యేక రాష్ట్రం.

సీమాంధ్ర వెళ్ళితే కూడా ఒక్కటే ముక్క: ఓదార్పు.

దేహానికి ఎన్నిరోగాలున్నా ఔషధం ఒక్కటే వుండాలి. ఇంకా చెప్పాలంటే ఒక్కటే గుళిక. అదే సర్వరోగ నివారిణి.

‘ఆరోగ్యమే’ అధికార భాగ్యం!

కూర్చుంటే బాబా.

నడిస్తే నేత.

పరుగెడితే పోలీసు.

తేలిపోయాయి. ఎవరికెలాంటి అర్హతలుండాలో మనప్రజాస్వామ్యం తేల్చేసింది.

అన్నీ శారీరకమైనవే. మానసికమైన, బౌధ్ధిక మైన అర్హతలతో పెద్ద పనే లేకుండా పోయింది. ఈ పోస్టుల్లో, ఏ పోస్టు కావాలన్నా, పెద్దగా చదవాల్సిన పనిలేదని నిర్ధారణ అయిపోయింది.

ఆట మొదలు!

అక్టోబరు 29, 2012 (సోమవారం) నాడు నా రాజకీయ వ్యాసాల సంకలనం వెలువడింది. 2004-2006 మధ్య కాలంలో నేను ఆంధ్రప్రభ ప్రధాన సంపాదకుడిగా వుండగా ప్రతీ ఆదివారం ’పాచిక‘ పేరు మీద చేసిన రచనలివి. ఒక రకంగా ఇవి ఆదివారం సంపాదకీయాలు. వాటి నేపథ్యాన్ని వివరిస్తూ తొలిపలుకు రాశాను. అదే ఈ ’ఆట మొదలు‘. అప్పట్లో పాఠకులు ఆదరించారు. ఫేస్ బుక్ మిత్రులు ఈ పుస్తకం లో ఏ ముందని అడుగుతున్నారు. ప్రతుల కోసం ఈ ముందు మాట కింద ఇచ్చిన చిరునామానుంచి పుస్తకాలు పొంద వచ్చు.