వేరే గ్రహం నుంచి భూమ్మీదకు దిగి, వెతుక్కుంటూ, వెతుక్కుంటూ భారత దేశం వచ్చిన ‘పీకే'(అమీర్‌ ఖాన్‌), ఈ దేశంలో తప్ప ఎక్కడయినా వుంటానంటున్నాడా? ఆ సినిమాలో అన్ని మత ఛాందసాలకూ, సమానంగా తలంటు పోసిన అమీర్‌ పట్ల, ఒక మతానికి చెందిన ఛాందసులే ‘అసహనం’ ప్రదర్శించారా? ఇంతకీ దేశం వెళ్ళాలనే ఆలోచన ఆయనకు వచ్చిందా? లేక హిందువుగానే పుట్టిన తన భార్య(కిరణ్‌)కు వచ్చిందా?
మోడీకి నిజంగానే దేశం భక్తి తన్ను కొచ్చింది. ఇది ఒక రకం కాదు, రెండు రకాలు. ఒకటి: ‘హిందూ’ దేశభక్తి.(భారత దేశం అనే మాట కంటే, హిందూదేశమనే మటే ఆయనకు ఎంతో వినసొంపుగా వుంటుంది.) రెండవది: ‘తెలుగుదేశ’భక్తి. ఈ రెంటినీ ఏకకాలంలో ఆయన హైదరాబాద్‌లో ప్రకటించాడు.
‘తెచ్చేదీ మేమే, ఇచ్చేదీ మేమే’
‘చిచ్చుపెట్టేదీ మేమే. చల్లార్చేదీ మేమే.’
‘ప్రశ్నవేసేదీ మేమే. బదులిచ్చేదీ మేమే’
‘ఆందోళనలు చేసేదీ మేమే. అరెస్టులు చేసేదీ మేమే’
‘జాప్యం చేసేదీ మేమే, బలిదానం అయ్యేదీ మేమే’
‘ప్రతిపక్షమూ మేమే, పాలక పక్షమూ మేమే’
ప్రకృతిని ఎన్నయినా అనవచ్చు. ప్రకృతి కన్నెర్ర చేసింది. ప్రకృతి ప్రకోపించింది. ప్రకృతి విలయతాండవం చేసింది. వరదలొచ్చినా, ఉప్పెనలొచ్చినా, సునామీలొచ్చినా, కడకు భూకంపాలొచ్చినా- ప్రకృతిని తిడుతూనే వుంటాం. పాపం! ప్రకృతి తన పై వచ్చిన ఆరోపణలను ఖండించలేదు. పత్రికా ప్రకటన విడుదల చేయలేదు. పరువు నష్టం దావా వేయలేదు. మౌనంగా అన్ని ఆరోపణలూ భరిస్తుంది.
అందరికీ అన్నీ అలవాటయిపోయాయి. రాజకీయాల్లో ఎవరి పాత్రలు వారు చాలా రొటీన్‌ గా పోషించేస్తున్నారు. ఉద్యమాలూ, ఆందోళనలూ కూడా పండగలూ, పబ్బాలూ అంత పాతవయిపోయాయి. భైటాయింపులనూ, వాకౌట్లనూ పెళ్ళి తంతులంత సునాయసంగా జరిగిపోతున్నాయి. ఏ మంత్రానికి మోత మోగించాలో ముందే తెలిసిపోయిన బాజా భజంత్రీల్లా ప్రసారమాధ్యమాలు స్క్రోలింగులూ, బ్రేకింగులూ, లైవ్‌లూ నడిపించేస్తున్నాయి. ఏం జరిగినా చూసిన సినిమాయే చూస్తున్నట్టుంది.
అదేమిటోకానీ, అద్వానీకి అందలం అందినట్టే అంది జారిపోతుంటుంది. ఒకప్పుడు వాజ్‌ పేయీ తన్నుకుపోతే, ఇప్పుడు మోడీ ఎత్తుకు పోయేటట్టు వున్నారు. ప్రధాని పదవే అలాంటిది. కొందరు ఎంత ఆశించినా దొరకదు. కొందరు ఆశించకపోయినా వచ్చేస్తుంది. బహుశా ఏకారణం చేతనేనేమో- మన్‌మోహన్‌ సింగ్‌ను చూస్తే, అద్వానీకి ‘అకారణం’గా కోపం వచ్చేది. ఇది గమనించిన మన్‌మోహన్‌ ఒకటి రెండు సందర్భాలలో ‘ఆయన బాధను నేను అర్థం చేసుకోగలను’ అని పైకి అనేశారు కూడా.
అదే మొబైల్‌. అదే నెంబరు. మారేది ‘సిమ్‌ కార్డే’
అదే పదవి(ఎంపీ కావచ్చు, ఎమ్మెల్యే కావచ్చు.) వీలైతే అదే నియోజకవర్గం. మారేది ‘కండువాయే’
రెండు పనులూ ఒకటే. మొదటి దానిని ‘నెంబర్‌ పోర్టబిలిటీ’ అంటారు. ఎయిర్‌టెల్‌ నుంచి టాటా డోకోమోకి మారినా అదే నెంబరు వుంటుంది. రెండో దానిని ‘మెంబర్‌ పోర్టబిలిటీ’ అంటే ‘మెంబర్‌’ ఆఫ్‌ పార్లమెంటు(ఎంపీ) లేదా ‘మెంబర్‌’ ఆఫ్‌ లెజిస్లేటివ్‌ అసెంబ్లీ(ఎమ్యెల్యేలు) గతంలో ఎక్కడనుంచి కాంగ్రెస్‌ పార్టీనుంచి ఎన్నికయ్యారో, మళ్ళీ అక్కడ నుంచే టీఆర్‌ ఎస్‌ నుంచి ఎన్నిక కావచ్చు.
పార్టీ అన్నాక ఓ అధినేత వుంటాడు. ఆ అధినేతకు ఓ కుటుంబం వుంటుంది. ఆ కుటుంబంలో సభ్యులుంటారు. సభ్యులనందరినీ అధినేత ఒకేలా చూడొచ్చు. కానీ ఏదో ఒక సభ్యుడికి తనను తక్కువ చూస్తున్నారన్న భావన కలగ వచ్చు. ఆ భావన పెరిగి పెద్దదయితే కలహానికి దారి తీయ వచ్చు. ఇంకా పెద్దదయితే ఆ సభ్యుడు ‘అసభ్యుడ’ వుతాడు. వేరే పార్టీ కూడా పెడతాడు.
అయినా పార్టీ మొత్తం ఒక కుటుంబం చేతిలో వుండటం ఏమిటి? ఇది రాచరికమా?
భార్యకి విడాకులు ఇచ్చేసి వెళ్ళుతూ, ‘నేను కట్టిన మంగళ సూత్రం జాగ్రత్త’ అన్నాడు బాధ్యత గల భర్త ఒకడు. ‘ఆ మాట నాకెందుకు చెబుతారూ, నేను చేసుకోబోయే రెండో భర్తకు చెప్పండి. నేను ఎంత చెప్పినా వినటం లేదు. కొత్త మంగళసూత్రం కొంటానంటున్నాడు. నేనేమో, మీరు కట్టింది వుంది కదా- అని చెబుతున్నాను.’ అని ఆమె అనగానే ఆ మాజీ భర్త ఎంతో ముచ్చట పడ్డాడు. ‘అవును. మళ్ళీ అదనపు ఖర్చు ఎందుకూ? అన్నట్టు. మనకి పెళ్ళికి నువ్వు కట్టుకున్న చీర కోసం వెతుక్కుంటావేమో! నేను తీసుకువెళ్తున్నాను. నా రెండో పెళ్ళికి పనికి వస్తుందని.’ అని ముక్తాయించాడు కూడా.
పథకాలు కూడా సినిమాల్లా అయిపోయాయి. సినిమాలకు ఉన్నట్టే వీటికీ ఫార్ములాలు వుంటాయి. ఫార్ములాను తప్పి ఎవరన్నా పథకం పెడితే, దాని భవిష్యత్తు చెప్పలేం.
సినిమాలకు స్ప్రిప్టు రైటర్లున్నట్టే, పథక రచయితలు కూడా వుంటారు. అసలు రచయితలు అసలు కనపడనే కనపడరు. కనిపిస్తే జనం దడుచుకుంటారు. అందుకే వారిని ‘ఘోస్ట్‌’ రైటర్లూ అంటారు. మరీ అనువాదం తప్పదంటే ‘భూత’ రచయితలనుకోవచ్చు
‘టెర్రరిస్టు ఎలా పుడతాడు?’
‘దేశం మీద మరో దేశం పడినప్పుడు’
‘ఎక్స్ట్రీమిస్టు ఎలా పుడతాడు?
‘వర్గం మీద మరో వర్గం పడినప్పుడు’
‘రేపిస్టు ఎలా పుడతాడు?’
‘… ….. ….. ……!’
అవును. ఈ ప్రశ్నకు సమాధానం లేదు.
మతిమరపు ఒకటే. నమూనాలు వేరు.
చాలా కాలం క్రితం పత్రికలో ఓ కార్టూన్‌ అచ్చయింది- మతిమరపు మీదే. గురు శిష్యులు క్లాస్‌కు వస్తుంటారు. గురువుగారికి చొక్కా వుండదు. ఆయన వెనకాలే నడుస్తున్న శిష్యుడికి ఫ్యాంటు వుండదు. అలాగని గురువుని మించిన శిష్యుడు-అని నిర్ధారణకు వచ్చేయనవసరం లేదు. ఇద్దరు మరచిపోయింది దుస్తులే కావచ్చు. శరీరాన్ని ఒకరు పైభాగం కప్పటం మరచిపోతే, ఇంకొకరు కింద భాగాన్ని మరచిపోయారు.
వృద్ధిలోకూడా ఎవరి నమూనా వారికి వుంటుంది.
కుక్కల్ని మనుషులు ఎప్పుడో కానీ కరవవు. పురుషుల మీద అత్యాచారాలు ఎప్పుడో కానీ జరగవు. బాబాలు ఎప్పుడో కానీ భక్తుల కాళ్ళ మీద పడరు.
కానీ, ఆసక్తికరమైన వార్తలు. వార్తలు రాసేవాళ్ళకు ఈ రహస్యం తెలియకపోయినా ఫర్వాలేదు కానీ, వార్తల్లోకి ఎక్కాలనుకునే వాళ్ళకు మాత్రం ఈ విషయం అర్థం కావాలి.
ప్రెస్‌ కౌన్సిల్‌ ఆఫ్‌ ఇండియా ఛైర్మన్‌ జస్టిస్‌ మర్కండేయ్‌ కట్జూ వార్తల్లోకి ఎక్కాలనే నిర్ణయించుకున్నారు. ఆయన మాట్లాడితే వార్తయి పోతోంది.
‘మీ ఇంట్లో దొంగలు పడ్డారట’
‘నాకు తెలియదే!’
‘మీకు ప్రాణాపాయం వచ్చిందట కదా!’
‘నాకు తెలియదే!’
‘మీ పేరేమిటన్నారూ..?’
‘నాకు తెలియదే!’
ఇలా మాట్లాడిన వారిని ఎక్కడకి పంపుతారు? హైదరాబాద్‌లో అయితే ఎర్రగడ్డ పంపుతారు.
‘బంద్‌లో పాల్గొన్న తెలంగాణ నేతల్ని జైల్లో పెట్టారట’
‘నాకు తెలియదే!’
పెళ్ళికొడుకూ మారవచ్చు. పెళ్ళికూతురూ మారవవచ్చు. కానీ పురోహితుడు అవే మంత్రాలు చదువుతాడు. వాయిద్యకారులు అవే భజంత్రీలు వాయిస్తారు.
బడ్జెట్‌ మారవచ్చు. బడ్జెట్‌ ప్రసంగమూ మారవచ్చు. కానీ, అధికార పక్షం నేతలు అవే పొగడ్తలు పొగడుతారు. ప్రతిపక్షనేతలు అవే సణుగుళ్లు సణుగుతారు.
‘ఇది ప్రజల సంక్షేమం కోరే బడ్జెట్‌’. ఇంత పెద్ద బాకా ఎవరు ఊదుతారు? పాలక పక్ష సభ్యులు తప్ప.
‘ఇది అంకెల గారడీ. పేద వాడి కడుపు కొట్టే బడ్జెట్‌’ ఈ కడుపు నొప్పి ఎవరిదో అర్థమయ్యింది కదా! ఇది సదరు ప్రతిపక్ష సభ్యులది.
ప్రేయసిని కోల్పోతే..? దేవదాసు అవుతాడు.
పదవిని కోల్పోతే..?! ఖాళీగ్లాసు అవుతాడు.
అతనికీ, ఇతనికీ ఒక్కటే తేడా. ఒకడికి గ్లాసు ఫుల్లుంటుంది. ఇంకొకడికి గ్లాసు నిల్లుంటుంది.
ద్రవాన్ని బట్టి గ్లాసుకు విలువ కానీ, గ్లాసును బట్టి ద్రవానికి కాదు.
పదవి పోయినా పాలిటిష్యనూ, పదవి వున్న నేతా చూడ్డానికి ఒకేలా కనిపిస్తారు.
అది గంజిపట్టించి ఇస్త్రీ చేయించిన ఖద్దరు చొక్కా, అదే రేబన్‌ కళ్ళజోడూ, అదే క్వాలిస్‌ బండీ, అదే సఫారీ వేసుకున్న ఉబ్బిన బుగ్గలూ, బండ మీసాలూ వున్న మనుషులు.
ఈ మాట అనటం ‘అ లవ్‌ యూ’ అన్నంత ఈజీ కాదు. అందుకే రచయితలు- ప్రేమ కథలు రాసినంత సులువుగా ద్వేష కథలు రాయలేరు. కానీ రహస్యమేమిటంటే- ద్వేషం ఇచ్చిన కిక్కు, లవ్వు ఇవ్వదు. తెలుగులో ఫార్ములా ఫ్యాక్షన్‌ సినిమాలే తీసుకోండి. ఫస్ట్‌ హాఫ్‌ ముద్దులూ, సెకండ్‌ హాఫ్‌ తొడ కొట్టుళ్ళూ. అంటే ఇంటర్వెల్‌కు ముందు డ్యూయెట్లూ, ఇంటర్వెల్‌ తర్వాత నరుకుళ్ళూ, చంపుళ్ళూ. ఈలలు దేనికి వస్తాయి?పగకే. ప్రేమకే. రాజకీయాల్లోనూ అంతే.
మరో మారు దేశ విభజన జరిగింది. ఈ సారి కూడా దేశం రెండుగా విడిపోయింది. కానీ అవి పాకిస్తాన్‌-ఇండియాలు కావు. భారత్‌-ఇండియాలు. అంత తేలిగ్గా జరిగిపోతుందా? భజనకీ, విభజనకీ ఒక్క అక్షరమే తేడా. భక్తి వుంటే భజన, విరక్తి వుంటే విభజన. ఇండియా మీద విరక్తి కలిగింది ఒక దేశభక్తుడికి. దాంతో ఈ నిర్ణయానికి వచ్చేశారు. ఆయన దృష్టిలో నగరాలు వుండే ది ఇండియా, పల్లెలు వుండేది భారత్‌.
అంతా కొత్త కొత్తగా వుంది.
వీధుల్లో కొత్త ముఖాలు.కొత్త అరుపులు. కొత్త ప్లకార్డులు. కొత్త నినాదాలు.
అల్లర్లు చేయటంలో అరవీసం శిక్షణలేని ముఖాలు. లాఠీలను ఎదురిస్తున్నాయి.
ఎండలో కొస్తే కమిలి పోయే లేత ముఖాలు. దుమ్ములేపుతున్నాయి. దుమ్ము పులుముకుంటున్నాయి.
ఖరీదయిన కాన్వెంట్లలో చదివి, ఐఐటి,ఐఐఎం, మెడికల్‌ కాలేజీల్లోని డార్మిటరీల్లో యవ్వనాన్ని గడిపి, కార్పోరేట్‌ సంస్థల ఎసీ గదల్లో ఉద్యోగాలు చేసేవాళ్లు- ఇలా సాదాసీదా కార్మికుల్లాగా, రైతు కూలీల్లాగా రోడ్ల మీద ఆందోళనలేమిటి?
సోనియా గాంధీ మాతృభాషలో మాట్లాడటం ఎవరయినా విన్నారా? అచ్చం మన తెలుగులాగానే వుంటుంది. అనుమానమా? తెలుగును ఇటలీ భాషతో పోల్చలేదూ..? (ఇటాలియన్‌ ఆఫ్‌ ది ఈస్ట్‌- అన్నారా? లేదా?). రాష్ట్రంలో కాంగ్రెస్‌ ప్రభుత్వానికి ఈ ముక్క తట్టినట్టు లేదు. లేకుంటే ప్రపంచ తెలుగు మహాసభలకు సోనియా గాంధీని పిలిచేవారు.
ఇంతకీ ఇటలీ భాషతో ఎందుకు పోల్చారో? ఏ పాత్రికేయుడయినా ఈ ప్రశ్నను తిరుపతిలో ఈ సభల నిర్వహిస్తున్న వారిని ఎవర్నయినా అడిగితే ఏం చెబుతారా?