వివిధ శీర్షికల కింద వివిధ పత్రికలలో అచ్చయిన, అచ్చవుతున్న వ్యంగ్యవ్యాస పరంపర
హౌస్‌ అంటే ఇల్లే కదా!
గౌరవ శాసన సభ్యులు చాలా మంది ఇలాగే అనుకుంటున్నట్లున్నారు. ‘హౌస్‌'(అసెంబ్లీ)లో కూర్చుంటే ఇంట్లో వున్నట్టే వారికి అనిపిస్తోంది. ఇష్టం వచ్చినట్టుండేదే ఇల్లు-అన్నది స్థిర
పడిపోయింది.
ఆదర్శ పాలక పక్షనేత, ఆదర్శ ప్రతిపక్షనేతలో ఒకే ‘హౌస్‌’ లో వున్నట్టే ముట్టెపొగరు ఇంటాయనా, మూతివిరుపుల ఇల్లాలూ ఒకే ఇంట్లో ఉంటే ఇంటిల్లిపాదికీ, ఇరుగుపొరుగువారికీ ఉచిత
వినోదమే.
ఇద్దరి మధ్యా అన్యోన్యతా ఎప్పుడు పుట్టుకొస్తుందో తెలీదు. అది వచ్చాక క్షణం ఆగరు.
సంక్షేమమే ఏకైక సిధ్ధాంతం. ముందు కుటుంబ సంక్షేమం( సభ్యులందరికీ పదవులొచ్చాయా? లేదా?) తర్వాత కుల సంక్షేమం (కులంలో తనకి అనుకూలురకు న్యాయం జరిగిందా? లేదా?) ఆ పైన గ్రూపు సంక్షేమం( పార్టీలో తన వర్గం వారికి ఏదయినా దక్కిందా? లేదా?) చిట్ట చివరగా చిరు సంక్షేమం( చిరంజీవి వర్గీయులకు ఇచ్చారా? లేదా?) ఆ తర్వాతే పార్టీ సంక్షేమమయినా, ప్రభుత్వ సంక్షేమమయినా..!
తాగటం వేరు. పుచ్చుకోవటం వేరు. రెండూ మందుకొట్టే ప్రక్రియలే. గ్లాసు ఒక్కటే. మాస్‌ వాడు కొడితే తాగాడంటారు. క్లాస్‌ వాడు కొడితే పుచ్చుకున్నాడంటారు.
తాగేవాడు వొళ్ళూ, ఇల్లూ గుల్ల చేసుకుంటే, పుచ్చుకునే వాడు జాగ్రత్తగా వొళ్ళుమాత్రమే గుల్ల చేసుకుంటాడు. ఇల్లు గుల్ల చేసుకునే వాడు ఏలిన వారికి ముద్దు. వాడే సర్కారును నడుపుతాడు. అధికారుల్నీ, అడపా దడపా మంత్రుల్నీ తడుపుతాడు. వాడే లేకుంటే ముడుపులూ లేవు, తడుపులూ లేవు. వాడి పేరు చెప్పుకునే.. కేట్లూ, డూప్లికేట్లూ, సిండికేట్లూ చక్రం తిప్పుతారు. తాగితే వాడికి పూట గడవక పోవచ్చు. అది వేరే సంగతి. కానీ, వాడు తాగక పోతే, ‘పార్టీ’యే లేదు. పార్టీలు లేకుంటే ప్రజాస్వామ్యమే లేదు.
పువ్వే ముందు. కాయ తర్వాత. పువ్వు రాలిపోతుంది. కాయ మిగిలిపోతుంది.
ప్రేమే ముందు. పెళ్ళి తర్వాత. ప్రేమ రాలిపోతుంది. పెళ్ళి మిగిలిపోతుంది.
ప్రేమ లేఖే ముందు. శుభలేఖే తర్వాత.
అందుకే కాబోలు. ప్రేమలేఖ అంతరించిపోయింది. శుభలేఖ మాత్రం ఫోటో ఆల్బమ్‌లో కొంచెం వెకిరిస్తూ, కాస్త మురిపిస్తూ మిగిలిపోయింది.
జైళ్ళకి మళ్ళీ పాత కళ వచ్చేసింది. ఎందులో చూసినా పెద్దలే. కాకపోతే ఒక్కటే తేడా. పూర్వం, జైలుకి వెళ్ళాక పెద్దవాళ్ళయ్యేవారు.ఇప్పుడేమో, పెద్దవాళ్ళయ్యాక జైళ్ళకు వెళ్తున్నారు.
అప్పట్లో సామాన్యుడికి కూడా జైళ్ళు అందుబాటులో వుండేవి. ఇప్పట్లాగా జైలుగా వెళ్ళాలంటే విధిగా విఐపి అయి వుండాలనే ఆచారం వుండేది కాదు.
నటనే కదా-ఎక్కడయినా అనుకుని నటులు రాజకీయాల్లోకి దిగిపోతారు. ఆ తర్వాత తెలుస్తుంది- తేడా. అది సాంఘికానికీ, పౌరాణికానికీ వుండే మామూలు తేడా కాదు. ఇక్కడా ‘లైట్స్‌, కెమెరా’ వుంటాయి. కానీ తర్వాత ‘యాక్షన్‌’ వుండదు. ‘రియాక్షన్‌ ‘ వుంటుంది. నటనకు మెచ్చి ‘ఆస్కార్‌’ ఎవ్వరూ ఇవ్వరిక్కడ. ఇస్తే గిస్తే, ‘తిరస్కారే’. ‘నింద’ వస్తుందేమో కానీ, కనీసం ‘నంది’ కూడా రాదు.
ఉలకని, పలకని వాళ్ళని పట్టుకుని- ‘అలా బొమ్మలా నిలుచున్నావేమిటి?’ అని అనకండి. బొమ్మలు కదలగలవు. కదిలించగలవు. కొంపలు అంటించగలవు.
మనిషి విగ్రహమయ్యాక వంద రెట్లు శక్తిమంతుడయిపోతాడు. మనిషిగా వున్నంతకాలం అతణ్ణి ప్రేమించే వాళ్ళూ ద్వేషించే వాళ్లు మాత్రమే కాకుండా, మధ్యస్తంగా వుండేవాళ్ళు కూడా వుంటారరు. ఒక్కసారి రాతి(పోనీ సిమెంటు) బొమ్మయి పోయాక అతడి చుట్టూ భక్తీ, లేదా ద్వేషం వుంటాయి.
గీత గీసెయ్యటం తేలికే. దానికి కాపలా కాయటమే కష్టం.
కోపంతో గీసిన గీత కోపం చల్లారేటంత వరకే వుంటుంది.
నిప్పుతో గీసేదే గీత. నీళ్ళు తెస్తే చెరిపి వేతే.
కోపం రగిలి లక్ష్మణుడు గీత గీస్తే,, కోపం రగిలించటానికి కృష్ణుడు గీత చెప్పాడు.
స్పష్టత తెచ్చేది గీత. తనవారికీ, పగవారికీ తేడా చెప్పేది గీత. ఈ గీత చెరిగి పోతే-చెంగు చాచే వాడెవడో, కొంగు లాగే వాడెవడో సీతకూ తెలియదు; బంధువెవడో, శత్రువెవడో అర్జునుడికీ తెలియదు.
నీళ్ళల్లో పాలులాగా, కొబ్బరి నీళ్ళల్లో జిన్నులాగా, తేనెలో నిమ్మరసంలాగా…ద్రవమన్నాక.. ఇంకో ద్రవంలో కలిసిపోవాలి. లేకుంటే ఉపద్రవంలోనన్నా కలిసిపోవాలి. విస్కీలో సోడా
కలిసిపోవటంలేదూ..! వెనకటికో రచయిత కాస్త ‘రస సిధ్ధి’ పొందాక, విస్కీని ద్రవంతోనూ, సోడాను ఉపద్రవంతోనూ పోల్చాడు.( బుస బుసమని పొంగటంతో ఉపద్రవమని భావించి వుంటాడు.
జీవితాన్ని ‘స్కాచి’ వడపోసిన వాడికి ఉపమానాలు కొరవా? ) ‘సారా’ంశం ఏమిటంటే ద్రవంలో ద్రవం కలిసి తీరాలి.
ఈ సిధ్ధాంతమే ద్రవ్యానికీ(డబ్బుకీ) వర్తిస్తుంది. ద్రవ్యం ద్రవ్యంలో కలిసిపోవాలి.
ఒకడేమో కడుపు కోసేస్తానంటాడు; ఇంకొకడేమో గోతులు తీసేస్తానంటాడు; మరొకడేమో మక్కెలు విరగ్గొడతానంటాడు; అదీఇదీ కాక టోపీపెట్టేస్తానంటాడు ఓ తలకాయలేని వాడు. ఇవన్నీ పిచ్చి ప్రగల్బాలు కావు. కలలు. పిల్లకాయలు కనే కలలు.కలలు కనండీ, కలలు కనండీ… అనీ కలామ్‌ గారు పిలుపు నిచ్చారు కదా- అని, ఇలా మొదలు పెట్టేశారు. పనీ పాట లేక పక్క ఫ్లాట్లలో పిల్లల్ని పోగేసి, కలామ్‌ గారడిగినట్లే, మీరేం కావాలనుకుంటున్నార్రా అని అడిగాను. ఒక్క వెధవ తిన్నగా చెప్పలేదు.
‘గురూజీ?’
‘వాట్ శిష్యా?’
‘కొన్ని అలంకారాల గురించి మీరు నాకు చెప్పాలి’
‘అలాగే శిష్యా!’
‘ఏనుగుకి ఏది అలంకారం.’
‘తొండం’
‘ప్రజాస్వామ్యానికి అసెంబ్లీ, సెక్రెటేరియట్‌- ఈ రెండూ అవసరం అంటారా?’
‘అదేమిటి శిష్యా? అంత మాట అనేశావ్‌?’
‘అసెంబ్లీ ఎందుకు చెప్పండి?అరుచుకోవటానికి కాకపోతే..! ఎమ్మెల్యేలు ఆ ఆరుపులేవో టీవీ స్టుడియోల్లో ఆరచుకోవచ్చు కదా?’
‘మరి చట్టాలు ఎక్కడ చేస్తారు శిష్యా?’
‘గురూజీ?’
‘వాట్ శిష్యా!’
‘రూపాయి పడింది. చూశారా?’
‘ఎక్కడ శిష్యా!?’
‘ఇక్కడే ఎక్కడో పడింది గురూజీ?’
‘అలా ఎలా పడేసుకున్నావ్‌ శిష్యా!?’
‘బాబా రామ్‌ దేవ్‌కీ, స్వామీ నిత్యానందకీ తేడా ఏమిటి గురూజీ?’
‘ఇద్దరు చూపే మోక్షం ఒక్కటే. మార్గాలు వేరు శిష్యా!’
‘అంత డొంక తిరుగుడు ఎందుకు గురూజీ? ఒకరు యోగా బాబా, ఇంకొకరు భోగా బాబా- అని చెప్పొచ్చు కదా?’
‘తప్పు. శిష్యా ఇద్దరూ కట్టేది కాషాయమే!’
‘గురూజీ?’
‘వాట్ శిష్యా!’
‘రాష్ట్రంలో కాంగ్రెస్‌కు ‘ఉప’ అనే మాట అచ్చొచ్చినట్లుంది గురూజీ?’
‘ఎందుకలా అంటున్నావ్‌ శిష్యా?’
‘తెలంగాణ వత్తిడి నుంచి తట్టుకోవటానికి అన్నీ ‘ఉప’పదవులే ఇచ్చారు కదా గురూజీ!’
‘అంటే..?’
‘గురూజీ?’
‘వాట్ శిష్యా!’
‘రాష్ట్రంలో కాంగ్రెస్‌కు ‘ఉప’ అనే మాట అచ్చొచ్చినట్లుంది గురూజీ?’
‘ఎందుకలా అంటున్నావ్‌ శిష్యా?’
‘తెలంగాణ వత్తిడి నుంచి తట్టుకోవటానికి అన్నీ ‘ఉప’పదవులే ఇచ్చారు కదా గురూజీ!’
‘అంటే..?’
‘ప్రేమ ముందా? పెళ్ళి ముందా?’
పెద్ద చిక్కొచ్చిపడింది- సత్యవ్రత్‌ అనే ఒక ప్రేమకొడుక్కి.
బుధ్ధిగా ఎల్‌కేజీ, యుకేజీ.. ఇలా క్రమ బధ్ధంగా పెరిగాడే తప్ప, టూజీ,త్రీజీ ల్లా అక్రమబధ్ధంగా పెరగలేదు.
అలా పెరిగితే, ‘స్కాము కొడుకు’ అయ్యేవాడు కానీ, ప్రేమ కొడుకు అయ్యేవాడు కాడు.
నీతిమంతుడు ఎక్కడ పడాలో అక్కడే పడతాడు. చూసి, చూసి ప్రేమలో పడ్డాడు.
‘గురూజీ?’
‘వాట్ శిష్యా!’
‘మొన్న అసెంబ్లీలో ప్రవేశపెట్టిన తీర్మానంలో ఎవరు గెలిచినట్లు గురూజీ?’
‘అవిశ్వాస తీర్మానంలోనా? ఇంకెవరూ? కిరణ్‌ సర్కారే…’
‘లేదు. జగన్‌, చంద్రబాబులు కుడా గెలిచారు గురూజీ!’
‘అదెలా శిష్యా?’
జైలు గదిలో ఒక రాత్రి ఇద్దరికి నిద్రపట్టటం లేదు. అందులో ఒకడు దొంగా, ఇంకొకడు హంతకుడు.
బయిటున్నప్పుడూ ఇద్దరూ నైట్‌ డ్యూటీలే చేసేవారు.
‘సరదాగా ఒక కల కందామా?’ అన్నాడు దొంగ.
‘నిద్ర పట్టి చస్తే కదా- కలకనటానికి!’ హంతకుడు విసుక్కున్నాడు.
‘కలంటే కల కాదు. ఒక ఊహ.’
‘అది పగటి కల కదా! రాత్రిళ్ళు కనటం కుదరదు’.
హంతకుడంతే. మాట్లాడితే పొడిచినట్లో, ఎత్తి పొడిచినట్లో వుంటుంది.వృత్తికి కట్టుబడ్డ మనిషి.
అంత మాత్రాన దొంగ వదులుతాడా? చిన్న సందు దొరికితే చాలు. దూరిపోడూ..?!
ఉచితం. బోడిగుండు ఉచితం-
విగ్గులు కొంటే.
పెళ్ళికొడుకు ఉచితం-
అమ్మాయి జీతం అనబడే నెలసరి కట్నం తెస్తే.
కర్చీఫ్‌ ఉచితం-
ఏడుపు గొట్టుసినిమా చూసిపెడితే.
ఎలా ఎన్నెన్నో బంపర్‌ ఆఫర్లు. ఉచితం అంటే చాలు- మనవాళ్ళకి వొళ్ళు తెలియదు. డబ్బుపెట్టి కొనటమంటే మనవాళ్ళకు మహా చికాకు.దానితో పాటు ఏదోఒకటి ఉచితంగా కొట్టేశామన్న తృప్తి వుంటే మాత్రం తెగించి కొనేస్తారు.
పూటకో మాట, చోటు కో మాట, సీటు కో మాట, నోటుకో మాట, వోటుకో మాట… ఇన్నిమాటల్నినేర్చిన పోటుగాళ్ళు మన నేతలు. వాళ్ళు అన్నేసి మాటలు అనేస్తూ వుంటే, మనం ఒక్క మాటన్నా అనాలి కదా…అదేమి విచిత్రమో, దేశంలో వోటున్న వాడికి మాట వుండదు. మాట్లాడాలి. మాటకు మాట అంటించాలి. ఈ చిరుకోపంతోనే నేను పని చేసిన పత్రికలలో ’మాటకు మాట’, ‘మాటకారి’ పేర్ల మీద ఈ శీర్షిక నిర్వహించాను. నా మిత్రుల కోసం..మళ్ళీ ఇలా…