ఆంధ్రభూమి దినపత్రికలో ప్రతి ఆదివారం ప్రచురితమవుతున్న కాలమ్
గీత గీసెయ్యటం తేలికే. దానికి కాపలా కాయటమే కష్టం.
కోపంతో గీసిన గీత కోపం చల్లారేటంత వరకే వుంటుంది.
నిప్పుతో గీసేదే గీత. నీళ్ళు తెస్తే చెరిపి వేతే.
కోపం రగిలి లక్ష్మణుడు గీత గీస్తే,, కోపం రగిలించటానికి కృష్ణుడు గీత చెప్పాడు.
స్పష్టత తెచ్చేది గీత. తనవారికీ, పగవారికీ తేడా చెప్పేది గీత. ఈ గీత చెరిగి పోతే-చెంగు చాచే వాడెవడో, కొంగు లాగే వాడెవడో సీతకూ తెలియదు; బంధువెవడో, శత్రువెవడో అర్జునుడికీ తెలియదు.
నీళ్ళల్లో పాలులాగా, కొబ్బరి నీళ్ళల్లో జిన్నులాగా, తేనెలో నిమ్మరసంలాగా…ద్రవమన్నాక.. ఇంకో ద్రవంలో కలిసిపోవాలి. లేకుంటే ఉపద్రవంలోనన్నా కలిసిపోవాలి. విస్కీలో సోడా
కలిసిపోవటంలేదూ..! వెనకటికో రచయిత కాస్త ‘రస సిధ్ధి’ పొందాక, విస్కీని ద్రవంతోనూ, సోడాను ఉపద్రవంతోనూ పోల్చాడు.( బుస బుసమని పొంగటంతో ఉపద్రవమని భావించి వుంటాడు.
జీవితాన్ని ‘స్కాచి’ వడపోసిన వాడికి ఉపమానాలు కొరవా? ) ‘సారా’ంశం ఏమిటంటే ద్రవంలో ద్రవం కలిసి తీరాలి.
ఈ సిధ్ధాంతమే ద్రవ్యానికీ(డబ్బుకీ) వర్తిస్తుంది. ద్రవ్యం ద్రవ్యంలో కలిసిపోవాలి.
ఒకడేమో కడుపు కోసేస్తానంటాడు; ఇంకొకడేమో గోతులు తీసేస్తానంటాడు; మరొకడేమో మక్కెలు విరగ్గొడతానంటాడు; అదీఇదీ కాక టోపీపెట్టేస్తానంటాడు ఓ తలకాయలేని వాడు. ఇవన్నీ పిచ్చి ప్రగల్బాలు కావు. కలలు. పిల్లకాయలు కనే కలలు.కలలు కనండీ, కలలు కనండీ… అనీ కలామ్‌ గారు పిలుపు నిచ్చారు కదా- అని, ఇలా మొదలు పెట్టేశారు. పనీ పాట లేక పక్క ఫ్లాట్లలో పిల్లల్ని పోగేసి, కలామ్‌ గారడిగినట్లే, మీరేం కావాలనుకుంటున్నార్రా అని అడిగాను. ఒక్క వెధవ తిన్నగా చెప్పలేదు.
‘ప్రేమ ముందా? పెళ్ళి ముందా?’
పెద్ద చిక్కొచ్చిపడింది- సత్యవ్రత్‌ అనే ఒక ప్రేమకొడుక్కి.
బుధ్ధిగా ఎల్‌కేజీ, యుకేజీ.. ఇలా క్రమ బధ్ధంగా పెరిగాడే తప్ప, టూజీ,త్రీజీ ల్లా అక్రమబధ్ధంగా పెరగలేదు.
అలా పెరిగితే, ‘స్కాము కొడుకు’ అయ్యేవాడు కానీ, ప్రేమ కొడుకు అయ్యేవాడు కాడు.
నీతిమంతుడు ఎక్కడ పడాలో అక్కడే పడతాడు. చూసి, చూసి ప్రేమలో పడ్డాడు.
జైలు గదిలో ఒక రాత్రి ఇద్దరికి నిద్రపట్టటం లేదు. అందులో ఒకడు దొంగా, ఇంకొకడు హంతకుడు.
బయిటున్నప్పుడూ ఇద్దరూ నైట్‌ డ్యూటీలే చేసేవారు.
‘సరదాగా ఒక కల కందామా?’ అన్నాడు దొంగ.
‘నిద్ర పట్టి చస్తే కదా- కలకనటానికి!’ హంతకుడు విసుక్కున్నాడు.
‘కలంటే కల కాదు. ఒక ఊహ.’
‘అది పగటి కల కదా! రాత్రిళ్ళు కనటం కుదరదు’.
హంతకుడంతే. మాట్లాడితే పొడిచినట్లో, ఎత్తి పొడిచినట్లో వుంటుంది.వృత్తికి కట్టుబడ్డ మనిషి.
అంత మాత్రాన దొంగ వదులుతాడా? చిన్న సందు దొరికితే చాలు. దూరిపోడూ..?!
ఉచితం. బోడిగుండు ఉచితం-
విగ్గులు కొంటే.
పెళ్ళికొడుకు ఉచితం-
అమ్మాయి జీతం అనబడే నెలసరి కట్నం తెస్తే.
కర్చీఫ్‌ ఉచితం-
ఏడుపు గొట్టుసినిమా చూసిపెడితే.
ఎలా ఎన్నెన్నో బంపర్‌ ఆఫర్లు. ఉచితం అంటే చాలు- మనవాళ్ళకి వొళ్ళు తెలియదు. డబ్బుపెట్టి కొనటమంటే మనవాళ్ళకు మహా చికాకు.దానితో పాటు ఏదోఒకటి ఉచితంగా కొట్టేశామన్న తృప్తి వుంటే మాత్రం తెగించి కొనేస్తారు.
‘పెళ్ళంటే మూడు ముళ్ళనుకున్నావా…? లేక మూడు విడాకులనుకున్నావా?‘
సంపన్నవతీ, సౌందర్యవతీ అయిన మూడుపదుల మహిళను ప్రశ్నించాడు లాయరు- బోనులో నిలబెట్టి.
‘ముళ్ళూ కాదు, ఆకులూ కాదు. ముడుపులు. పెళ్ళంటే ముడుపులు… అని నేననుకోలేదు. నన్నుకట్టుకున్న మొగుళ్ళు అనుకున్నారు. .
మహిళ అయి వుండియూ, ముద్దాయి అయివుండియూ ఆమె తలయెత్తి సమాధానం చెప్పటంతో లాయరికి చిర్రెత్తుకొచ్చింది.
‘అంటే కట్నమనా…?’
’ముడుపులనే… ఆడదాని దగ్గర పుచ్చుకుంటే కట్నమవుతుంది. అడ్డమయిన వాడి దగ్గరా పుచ్చుకుంటే లంచమవుతుంది.‘
త.త..తమన్నా, తా..తా..తాప్సీ…!
తడబడితే అంతే ఇలా ‘త’ గుణింతమే వస్తుంది.
కాదు.. కాదు.. అనుకుంటూ, పోనీ క..క..కత్రినా… కా…కా..కాజల్‌..!
మరీ ఇంత కష్టపడితే ‘క’ గుణింతం మిగులుతుంది.
అయినా వాళ్ళెక్కడ? గురుడు లైను వేసే పిల్ల ఎక్కడ? గురుడికి ఎలా చూసినా తాను కన్నేసిన పిల్లే వీళ్ళను మించిన అందగత్తె. ‘తా వలచినది రంభ…’ వామ్మో! ఆవిడతో పోలికా? పెద్దావిడయిపోయారు.
‘రేయ్‌ ఈ కాఫీడేలో కూర్చోవాలంటే నాకు బోరు కొడుతోంది రా!’ అని ఒక ప్రియురాలు గారాబాలు పోతోంటే-
‘కాఫీ డే- కాక పోతే, టీ నైట్‌ వుంటుంది. అక్కడ కూర్చుందామా?’ అని ఊర్కోబెట్టాడు ప్రియుడు.
‘చంపుతాను- ఆ చావు వెటకారం ఆపక పోతే..! ముందు ఇక్కడనుంచి లేచి పోదాంరా ఇడియట్‌!.’
‘అప్పుడే- లేచిపోదాం- అంటే బాగుండదు. మన ఎఫైర్‌ మొదలయి రెండు రోజులు కూడా కాలేదు.’ నచ్చచెప్పబోయాడు.
‘నేను నిన్ను ఇప్పటికిప్పుడే ప్రేమిస్తున్నాను. మరి నువ్వో’
‘వాయిదా వేస్తున్నాను.’
……………….
‘నేనిక విసిగిపోయాను. నీకిప్పుడు గుడ్‌బై చెప్పేస్తున్నాను. మరి నువ్వో?’
‘వాయిదా వేస్తున్నాను’
………………….
‘నేను ఇంకొకర్ని చూసుకున్నాను. మరి నువ్వో?’
‘వాయిదా వేస్తున్నాను.’
ఆమె ప్రశ్నలకు అతడిచ్చిన సమాధానాలివి.
‘అహింస గొప్పది కాదంటాడా..? నాలుగు తన్నండి. వాడే ఒప్పుకుంటాడు’
ఇలాంటి మాటలు ఎప్పుడో, ఎక్కడో వినే వుంటారు. ఎక్కువ మంది అంతే. హింసతో అహింసను గెలిపిస్తుంటారు.
నెత్తుటి మరకలతోనే అహింసను ప్రతిష్టిస్తుంటారు.
హింస లేకుండా, అహింసను నిలబెట్టలేమా? తప్పకుండా నిలబెట్ట వచ్చు.
అవసరం గొప్ప ఆయుధం. ఒకరి అవసరం ఒకరికి వుంటే హింస దానంతటదే తగ్గిపోతుంది.
జెండాలూ, ప్లకార్డులూ, బ్యానర్లే కాదు…
బూట్లూ, చెప్పులు కూడా ఉద్యమసంకేతాలుగా మారాయి.
తాను గీసిన గీతలో, తాను కోరిన రీతిలో తెలంగాణ ఉద్యమానికి సహకరించని నేతల్ని ‘బూట్‌ పాలిష్‌ గాళ్ళు’ అనేశారు ఓ పెద్దమనిషి. ఈ మాట ఇంకెవరయినా అంటే మరోలా వుండేదేమో. కానీ సామాజికంగా ‘అగ్ర’ స్థానంలో వుండి అనటం వల్ల అర్థాలు మారిపోయాయి.
ఏమిటీ ‘దొర’హంకారం.. సారీ… దురహంకారం…! అనిపించింది ఇంకో నేతకు. ఆయన అట్టడుగు వర్గాలనుంచి వచ్చిన నేత.
అలవాటయిత ఆముదం కూడా ఆపిల్ జ్యూస్ లాగే వుంటుంది. ఆండాళ్ళమ్మ మొగుడు రాత్రి రోజూ తాగి వస్తాడు. అలవాటయిపోయంది. మొగుడిక్కాదు, ఆండాళ్ళమ్మకు. అతడు తాగి రాగానే అడ్డమయిన బూతులూ తిటే్స్తాడు. వీలుంటే నాలుగు ఉతుకుతాడు. పెట్టిన అన్నం మెక్కేస్తాడు. ఆ తర్వాత భోరుమని ఏడ్చేస్తాడు.’నిన్ను ఎన్ని మాటలు అన్నానో ఆండాళ్ళూ…’ అని పసికూనలా గారాబాలు పోతాడు. ఈ మొత్తం తంతుకు ఆమె అలవాటు పడిపోయింది. ఎప్పుడయినా అతడు తాగి రాలేదో..,ఆండాళ్ళమ్మకు నచ్చదు.
కుట్టింది దోమే..! కానీ ఎంత చికాకు? ఎంత అసహ్యం? ఎంత ఉక్రోషం? అదెంత? దాని సైజెంత? ఏనుగంత మనిషిని పట్టుకుని కుట్టెయ్యటమే..?(అవునూ, ఎంఆర్‌ఎఫ్‌ టైరంత ముతగ్గా వుండే ఏనుగు చర్మాన్ని …ఈ దోమ కుడితే మాత్రం దానికి ఏం తెలుస్తుంది?) కానీ, ముద్దుచేసిన మనిషి సున్నితమైన చర్మం మీద, అందునా, బుగ్గమీద వాలింది కాకుండా, డిగ్రీలేని…
కిక్కూ, కోపమూ- రెండూ ఒక్కటే.
ఎక్కినంత వేగంగా దిగవు.
ఎక్కించుకున్న వారు కూడా, దించుకోవాలని కోరుకోరు.
కిక్కెక్కిన వాడూ, కోపం వచ్చిన వాడూ తెలివి తప్పడు. తప్పిన తెలివిని తెచ్చుకుంటాడు.
తాగ ముందు ఒక్క ఇంగ్లీషు ముక్క కూడా పలకలేని వాడు, మూడు పెగ్గులు బిగించాడంటే, బీబీసీ చానెలే.
‘హలో! మధ్యాహ్నం పూట ఫోన్‌ చేస్తున్నాను. మీ నిద్ర చెడగొడుతన్నానేమో’
‘ఆయ్యో! అంత భాగ్యమా?’
‘అదేం పాపం? ఎక్కడున్నారేమిటి?’
‘ఇంట్లోలోనే తగలడ్డాను. ఇదేన్నా ఆఫీసా.. ప్రశాంతంగా కునుకు లాగటానికి?’
ఇది ఒక నిద్రమొఖం సర్కారీ ఉద్యోగి కొచ్చిన కష్టం
డబ్బు డబ్బుకే డబ్బిస్తుంది.
డ..డ..డ..డబ్బున్న మగాడు, డ..డ..డబ్బున్న ఆడదానికే మనసిస్తాడు.
డ…డ…డ.. డబ్బున్న కోతి, డ…డ..డ…డబ్బున్న కొండముచ్చుకే కట్నమిస్తుంది.
డ…డ…డ…డబ్బున్న పార్టీ వాళ్ళు, డ…డ…డ.. డబ్బున్న మరో పార్టీ వాళ్ళకే… డబ్బులిచ్చి మద్దతు పుచ్చుకుంటాడు.
జబ్బున్న వాడికే జబ్బులొచ్చినట్లు,
డబ్బున్న వాడికే ఎప్పుడూ డబ్బు చేస్తుంటుంది.
ముంతలు వేళ్ళాడే తాటిచెట్టు కింద నిలబడి, నిజంగానే ‘డెయిరీ మిల్క్‌’ తాగితే, నమ్మేవారెవరు?
అలాంటి కష్టమే నారా చంద్రబాబు నాయుడిగారికొచ్చింది.
తొమ్మిదన్నరేళ్ళు ఏకబిగిన ముఖ్యమంత్రిగా చేసి కూడా తనకంటూ ఇప్పుడు( తన పేరు మీద) ఒక డొక్కు అంబాసిడర్‌ కారూ(18 ఏళ్ళ క్రితం కొన్నది),
తాకట్టులోవున్న ఇల్లూ, కాస్త నగదూ వెరసి అక్షరాలా నలభయి లక్షల రూపాయిలు మాత్రమే నని ఆయన ప్రకటించారు.
నిజమే కావచ్చు. కానీ, నమ్మాలంటేనే కష్టం.
ఎన్నిక కూడా పెళ్ళి లాంటిదే. కాకపోతే కాంట్రాక్టు పెళ్ళి లాంటిది.
మహా అయితే అయిదేళ్ళు, లేకుంటే ఆరేళ్ళు.
ఆ తర్వాత విడాకులు లేకుండానే, పెళ్ళిని పెటాకులు చేసుకోవచ్చు. వరసలూ మార్చుకోవచ్చు.
కనీసం ఈ మాత్రం కాలమయినా ఎన్నికయిన ప్రతినిథులు కాపురం చేస్తే బాగుటుంది కదా!
ఏమాట కామాటే చెప్పుకోవాలి. చాలా మంది కాపురాలు పూర్తికాలం చేస్తూనే వున్నారు. కానీ పెళ్ళి చేసుకున్న వాళ్ళతో కాకుండా, వేరే వారితో
చేస్తున్నారు.
ప్రమాదాలు సంభవించినప్పుడే నాయకులొస్తారు. ప్రమాదాలనే కొందరు- ఉద్యమాలు- అని కూడా అంటారు.
ఇప్పుడు దేశానికో ప్రమాదం వచ్చింది- అదే అవినీతి!
ఇలా అంటే నవ్వుగా లేదూ? చెవిలో పువ్వు పెట్టినట్టు లేదూ?
అవినీతి ఎప్పుడూ వుంది. స్వరాజ్యం రాముందూ వుంది. స్వరాజ్యం వచ్చాకా వుంది. మరి హఠాత్తుగా ఇప్పుడు ప్రమాదం అయ్యింది.
కారణం చిన్నది. ఈ అవినీతి పల్ల నిరుపేదలకు మాత్రమే కాకుండా, సంపన్నులకు కూడా తల బొప్పి కడుతోంది. వేల కోట్ల ప్రాజెక్టు ఒకటి నిలువుగా ఎదిగిన ఒక బడా వ్యాపారికి బదులు, ‘అడ్డంగా’ ఎదిగిన ఓ అడ్డగోలు వ్యాపారికి వస్తే..?
వస్తే.. ఏమిటి? అలా రావటమే ఇవాళ ‘అవినీతి’. ఇదే పెను ప్రమాదం.