ఒక జీపు టాపూ, ఒక మైకూ, ఒక నోరూ, చుట్టూ వంద మంది జనం- ఉంటే చాలు, అదే ఎన్నికల ప్రచారం! ఇలా అనుకునే రోజులు పోయాయి.
ఒక తిట్టూ, ఒక జోకూ, ఒక కథా, ఒక ఫ్లాష్‌ బ్యాకూ- వీటితో పాటు ఓ వంద మంది ‘ఈల’పాట గాళ్ళు, మరో మంద మంది ‘చప్పట్ల’ మోత రాయుళ్ళూ వుంటేనే కానీ, ప్రచారం ఇవాళ రక్తి కట్టటం లేదు.
వీళ్ళుకూడా సుశిక్షితులయి వుండాలి. లేకపోతే, మాంచి ట్రాజెడీ సన్నివేశంలో మోతెక్కించేయగలరు. ‘మనల్ని ఎంతగానో ప్రేమించే మన దివంగత నేత మన మధ్య లేరు’ అన్నప్పుడు ఈల వేసేయగలరు. ‘కానీ ఆయన పేరు చెప్పి నేడు వోట్లు దండుకుంటున్నారు’ అన్నప్పుడూ చప్పుడు లేకుండానూ వుండగలరు. అందుకే, నాయకుల ‘కూత’లకే కాదు, కార్యకర్తల ‘మోత’లకు కూడా శిక్షణ అవసరం.