‘గురూజీ?’
‘వాట్ శిష్యా!’
‘మొన్న అసెంబ్లీలో ప్రవేశపెట్టిన తీర్మానంలో ఎవరు గెలిచినట్లు గురూజీ?’
‘అవిశ్వాస తీర్మానంలోనా? ఇంకెవరూ? కిరణ్ సర్కారే…’
‘లేదు. జగన్, చంద్రబాబులు కుడా గెలిచారు గురూజీ!’
‘అదెలా శిష్యా?’
‘రేయ్ ఈ కాఫీడేలో కూర్చోవాలంటే నాకు బోరు కొడుతోంది రా!’ అని ఒక ప్రియురాలు గారాబాలు పోతోంటే-
‘కాఫీ డే- కాక పోతే, టీ నైట్ వుంటుంది. అక్కడ కూర్చుందామా?’ అని ఊర్కోబెట్టాడు ప్రియుడు.
‘చంపుతాను- ఆ చావు వెటకారం ఆపక పోతే..! ముందు ఇక్కడనుంచి లేచి పోదాంరా ఇడియట్!.’
‘అప్పుడే- లేచిపోదాం- అంటే బాగుండదు. మన ఎఫైర్ మొదలయి రెండు రోజులు కూడా కాలేదు.’ నచ్చచెప్పబోయాడు.
‘అహింస గొప్పది కాదంటాడా..? నాలుగు తన్నండి. వాడే ఒప్పుకుంటాడు’
ఇలాంటి మాటలు ఎప్పుడో, ఎక్కడో వినే వుంటారు. ఎక్కువ మంది అంతే. హింసతో అహింసను గెలిపిస్తుంటారు.
నెత్తుటి మరకలతోనే అహింసను ప్రతిష్టిస్తుంటారు.
హింస లేకుండా, అహింసను నిలబెట్టలేమా? తప్పకుండా నిలబెట్ట వచ్చు.
అవసరం గొప్ప ఆయుధం. ఒకరి అవసరం ఒకరికి వుంటే హింస దానంతటదే తగ్గిపోతుంది.