Category: ఆదిపర్వం(Aadiparvam)

సతీష్ చందర్ కవితాసంకలనాల్లో ఒకటి. ఇందులో మొత్తం 30 కవితలున్నాయి. పేజీలు:104. వెల:రు.60లు ఈ పుస్తకాన్ని పొందగోరు వారు ఈ కింది అడ్రసును సంప్రదించగలరు:
Satish Chandar, 411, Himasai gardens, Street No:5, Jawahar nagar, Hyderabad-500020. Andhra Pradesh, India.

ముసుగు

పొద్దుకు మంచు మసుగు. పాలకు వెన్నముసుగు. సొంపుకు సిగ్గు ముసుగు. కన్నీటికి కవిత ముసుగు. మమతకూ మమతకూ మధ్యకూడా చిన్న తెరయినా వుండాలి. కానీ వాణిజ్యానికి తెరలుండవు. బంధువు ఇంటికి వచ్చీ రాగానే, ‘మరి వెళ్ళేదెప్పడూ?‘ అని అడిగేది వాణిజ్యమే. కాఫీ డేలో కాఫీ చల్లారే లోగా ‘ప్రేమించేస్కుంటే ఓపనయి పోద్దేమో ’అని ఇద్దరూ బిజినెస్ లైక్ గా లేచిపోతారు. సన్నటి తెరల్ని ఎవరో చించుకుంటూ వెళ్ళిపోతుంటే, మిగిలేది పచ్చితనమే.

దళిత ప్రేమ లేఖ

సునీత ఒక దళిత విద్యార్థిని. యూనివర్శిటీ ఆఫ్ హైదరాబాద్( పెంట్రల్ యూనివర్శిటీ)లో చదువుతూ వుండేది.అక్కడే చదువుతున్నయోగేశ్వర రెడ్డి అనే అగ్రవర్ణ యువకుణ్ణి ప్రేమించింది. అతడి కారణంగా ఆమె మూడుసార్లు గర్భవతియై అతని సలహా మేరకు అబార్షన్ చేయించుకుంది. కడకు అతడు ఒక రోజున ఆమెకు ఓ వార్త చెప్పాడు తనకు తన వాళ్ళు వేరే రెడ్ల అమ్మాయితో పెళ్ళి నిశ్చయించారని. ఈ వార్త విన్న సునీత ఆత్మహత్య చేసుకుంది. ఈ ఘటన 1995 లో జరిగింది. ఆమె చనిపోతూ ఒక ఉత్తరం రాసి పెట్టింది. అప్పుడు నేను వార్త దిన పత్రికకు అసోసియేట్ ఎడిటర్ గా వున్నాను. ఈ లేఖను చదివాను. వాడినేమీ చెయ్యలేమా అనిపించింది. ఆమె మరణ వార్తను ప్రముఖంగానే ప్రచురించాను. కానీ ఏదో తెలియని అవమానం. ఇలాంటి సునీతలు ప్రతీ క్యాంపస్ లోనూ రహస్య వేదనను అనుభవిస్తుంటారు కదా- అని పించింది. ఫలితమే ఈ కవిత. తొలుత ఇండియాటుడే సాహిత్య సంచికలో వెలువడింది. నా ’ఆదిపర్వం‘ కవితా సంకలనం ఈ కవితతో ముగుస్తుంది.

సన్న జాజికి సాక్ష్యముండదు

పర్వతం ఏడ్చింది

నేల చెక్కిళ్ళ మీద లావా

చెట్టు నగలన్నీ వలుచుకుంది

కింద పండుటాకుల వాన

నేను గుండెను దిమ్మరించాను

రాలిన కత్తుల గుత్తులు

యాభయ్యేళ్ళ పాపాయి

అప్పటికి స్వరాజ్యం వచ్చి యాభయేళ్ళయింది. స్వాతంత్ర్యం రాక ముందు అందరూ నడిచే వారు. అది కాస్తా వచ్చేసాక పరుగులే పరుగులు. కేవలం రూపాయి కోసం. అవును రూపాయి కోసమే నవ్వూ, లవ్వూ. రూపాయి కోసమూ వ్యాపారం, ఉద్యమం. రూపాయి కోసమే పెళ్ళిళ్ళూ, పెటాకులూ. అందరూ రూపాయి వెంట పడిపోతునేవువ్నారు. అందుకేనేమో రూపాయి కూడా పడిపోతూనే వున్నది.

సముద్రం

వెళ్ళీ వెళ్ళగానే

నా వస్త్రాల్ని వలిచింది

పసివాణ్ణయ్యాను

స్వప్నమే నా శాశ్వత చిరునామా

ఎప్పుడో కూల్చేసిన ఇల్లు
ఇంకా వున్నట్లే కల

అనుకుంటాం కానీ-
కట్టడాన్ని కూల్చినంత సులభం కాదు
కలల్ని కూల్చటం!

నాలుగు మూరల పూరిల్లే కావచ్చు
నాకది
నాలుగు దశాబ్దాల స్వప్నవారసత్వం

యుగ స్పృహ

నా భూమి నాది కాదన్నారు
విప్లవ వాదినయ్యాను

నా దేహం నాది కాదన్నారు
స్త్రీవాదినయ్యాను

ముఖ చిత్రం

నాకో ముఖముండాలి
ఇక్కడే ఎక్కడో వదలిపెట్టాను
దేశానికి జెండా కూడావుండాలి…నా కనవసరం
ముందు నా ముఖం సంగతి తేల్చండి