అటూ, ఇటూ, ఎటో చూస్తూ వుంటూంటాం. కన్ను దేని మీదయినా పడవచ్చు. అది గడ్డిపరక కావచ్చు. గగనమూ కావచ్చు. మనల్ని అందులో చూసుకుంటాం. కాదు.. కాదు.. దానిని మనలా మార్చుకుంటాం. అందుకోసం ఉత్తినే నోటికొచ్చిన నాలుగు మాటల్ని వాడుకుంటాం. పాపం! పిచ్చి మాటలు! వాటికి తెలియకుండా అవి కవిత్వమయి కూర్చుంటాయి.
HAS BAPU JOINED BJP?
After Mandir and Kargil, the Saffron Brigade has found another pretext to light their tails and set the enemy camp ablaze: Corruption. Yes, this is highly inflammable.
Head after head of burning effigy of 2G Ravana is tumbling down. Though every Indian political outfit is corrupt, BJP is trying its best to single out UPA, if not Congress
ఆమె పేరు ప్రకృతి
తెల్లని కాన్వాసు మీద, పచ్చని రంగులో ముంచిన కుంచెతో, అలా దురుసుగా ఇటునుంచి అటు రాసి చూడండి. ఏదో ఒక రూపం. అనుకోకుండా వచ్చిన రూపం అనుకుంటాం కదా. కానీ, ఎక్కడో, ఎప్పుడో, ఆ రూపాన్ని స్వప్నించే వుంటాం. మనకు తెలియకుండా మనముందు సాక్షాత్కరించేదే కళయినా, కవిత్వమయినా.
రెండు గీతల నడుమ…!
అప్పుడే నవ్వుతాం. అంతలోనే ఏడుస్తాం.ఎంత బావుంటుంది. కానీ ఇలా ఎప్పుడుంటాం. చిన్నప్పుడే. పెద్దయ్యాక, ఏదీ పెద్ధగా చెయ్యం. పెదవులు పెద్దగా కదప కుండా నవ్వాలని, కళ్ళు పెద్దగా తడవకుండా ఏడ్వాలనీ ప్రయత్నిస్తాం.కడకు నవ్వని,ఏడ్వని నాగరీకులంగా మారిపోతాం. గాంభీర్యం అంతటా వచనంలా ఆక్రమించుకుంటుంది. కడకు జీవితంలోంచి ముఖ్యమయినది ఒకటి ఎగిరిపోతుంది. ఏమిటది
మహావృక్షం
బాగా ఉక్కబోస్తున్నప్పుడు, అలా కిటికీ లోంచి మెత్తని గాలి ముఖాన్నితాకి వెళ్ళిపోతుందే, అలా ఏదో ఒక భావన మనసుని తాకి వెళ్ళి పోతుంది. కాస్సేపు కూడా నిలవదు. దానిని పట్టుకోలేను. విడవ లేను. అనుభవించటం తప్ప వేరే ఏమీ చేయలేను. అదుగో అలాంటి భావనలే ఇలా ’పదచిత్రాలు’ అయ్యాయి. పొందింది, పొందినట్లు పొందుపరిచాను. నేను కొన్ని దినపత్రికలకు సంపాదకుడిగా వున్నప్పడు, ఎడతెరపిలేని రాజకీయ వార్తలూ, విశ్లేషణలూ, సంపాదకీయాల మధ్య, ఈ ఊహలే నన్ను సేద తీర్చేవి. ముందు‘మహావృక్షం’తో మొదలు పెడదాం.
‘కుట్టు’పనికి సమ్మె లేదు!
కుట్టింది దోమే..! కానీ ఎంత చికాకు? ఎంత అసహ్యం? ఎంత ఉక్రోషం? అదెంత? దాని సైజెంత? ఏనుగంత మనిషిని పట్టుకుని కుట్టెయ్యటమే..?(అవునూ, ఎంఆర్‌ఎఫ్‌ టైరంత ముతగ్గా వుండే ఏనుగు చర్మాన్ని …ఈ దోమ కుడితే మాత్రం దానికి ఏం తెలుస్తుంది?) కానీ, ముద్దుచేసిన మనిషి సున్నితమైన చర్మం మీద, అందునా, బుగ్గమీద వాలింది కాకుండా, డిగ్రీలేని…
తన కోపమె తన ‘మిత్రుడు’
కిక్కూ, కోపమూ- రెండూ ఒక్కటే.
ఎక్కినంత వేగంగా దిగవు.
ఎక్కించుకున్న వారు కూడా, దించుకోవాలని కోరుకోరు.
కిక్కెక్కిన వాడూ, కోపం వచ్చిన వాడూ తెలివి తప్పడు. తప్పిన తెలివిని తెచ్చుకుంటాడు.
తాగ ముందు ఒక్క ఇంగ్లీషు ముక్క కూడా పలకలేని వాడు, మూడు పెగ్గులు బిగించాడంటే, బీబీసీ చానెలే.
వీధిలో వోటు! ఖైదులో నోటు!!
‘హలో! మధ్యాహ్నం పూట ఫోన్‌ చేస్తున్నాను. మీ నిద్ర చెడగొడుతన్నానేమో’
‘ఆయ్యో! అంత భాగ్యమా?’
‘అదేం పాపం? ఎక్కడున్నారేమిటి?’
‘ఇంట్లోలోనే తగలడ్డాను. ఇదేన్నా ఆఫీసా.. ప్రశాంతంగా కునుకు లాగటానికి?’
ఇది ఒక నిద్రమొఖం సర్కారీ ఉద్యోగి కొచ్చిన కష్టం
ముందు మర్యాద, తర్వాత నండూరి!
పువ్వు గుచ్చుకుంటుందంటే నమ్ముతారా? కానీ నమ్మాలి.
మృదుత్వంలోనే కాఠిన్యం వుంటుంది.
నండూరి రామ్మోహనరావు మెత్తని మనిషి. కఠినమైన సంపాదకుడు.
ఎవరినీ ఏకవచనంలో పిలిచి ఎరుగరు. ఆయన అనుభవంలో నగం వయసుకూడా లేని వారిని సైతం ‘మీరు’ అని పిలుస్తారు.పల్లెత్తు మాట అనటానికి కూడా సందేహిస్తారు. ఇది ఆయన వ్యక్తిగతం.
డిటెక్టివ్ డబ్బు!
డబ్బు డబ్బుకే డబ్బిస్తుంది.
డ..డ..డ..డబ్బున్న మగాడు, డ..డ..డబ్బున్న ఆడదానికే మనసిస్తాడు.
డ…డ…డ.. డబ్బున్న కోతి, డ…డ..డ…డబ్బున్న కొండముచ్చుకే కట్నమిస్తుంది.
డ…డ…డ…డబ్బున్న పార్టీ వాళ్ళు, డ…డ…డ.. డబ్బున్న మరో పార్టీ వాళ్ళకే… డబ్బులిచ్చి మద్దతు పుచ్చుకుంటాడు.
జబ్బున్న వాడికే జబ్బులొచ్చినట్లు,
డబ్బున్న వాడికే ఎప్పుడూ డబ్బు చేస్తుంటుంది.
సంపన్న దరిద్రులు
ముంతలు వేళ్ళాడే తాటిచెట్టు కింద నిలబడి, నిజంగానే ‘డెయిరీ మిల్క్‌’ తాగితే, నమ్మేవారెవరు?
అలాంటి కష్టమే నారా చంద్రబాబు నాయుడిగారికొచ్చింది.
తొమ్మిదన్నరేళ్ళు ఏకబిగిన ముఖ్యమంత్రిగా చేసి కూడా తనకంటూ ఇప్పుడు( తన పేరు మీద) ఒక డొక్కు అంబాసిడర్‌ కారూ(18 ఏళ్ళ క్రితం కొన్నది),
తాకట్టులోవున్న ఇల్లూ, కాస్త నగదూ వెరసి అక్షరాలా నలభయి లక్షల రూపాయిలు మాత్రమే నని ఆయన ప్రకటించారు.
నిజమే కావచ్చు. కానీ, నమ్మాలంటేనే కష్టం.
‘కుంపటి’ మీద గుండెలు!
ఎప్పుడో కానీ ఎవరి పాత్రలో వారు జీవించరు. వెలుపలే వుండిపోతారు. వెలుపల వుండిపోయిన వాడి వాలకమే వేరు. వాడి ముఖంలో అన్ని కళలూ వుంటాయి- ఒక్క జీవ కళ తప్ప. ఎవడినో ఎందుకనుకోవాలి. ఎవరి మట్టుకు వారు, మీ మట్టుకు మీరు, నామట్టుకు నేను – ఎక్కువ కాలం వెలుపలే గడిపేస్తుంటాం. పొడి పలకరింపులతో, యాంత్రికాలింగనాలతో,కృత్రిమ కరచాలనాలతో జీవితాన్ని నటించి, నటించి సొమ్మసిల్లి పోతుంటారు. అలాంటప్పుడు నాలోకి నన్నూ, నీలోకీ నిన్నూ పంప గలిగే మాంత్రికుడు ఒకడుంటే బాగుండునని పిస్తుంది.