సన్న జాజికి సాక్ష్యముండదు

పర్వతం ఏడ్చింది

నేల చెక్కిళ్ళ మీద లావా

 

చెట్టు నగలన్నీ వలుచుకుంది

కింద పండుటాకుల వాన

 

నేను గుండెను దిమ్మరించాను

రాలిన కత్తుల గుత్తులు

 

 

ఓదార్పు మీ వల్ల కాదు

కవ్వింపు మీకు చేత కాదు

 

భగ్గుమంటాను

తగ్గుతుంటాను

 

చావుబతుకులతో

మూడేసి రోజులు దోబూచులాడతాను

 

తెగింపు మీకు తెలీదు

సందేహం మీకు కుదరదు

 

చిన్నదాని ముద్దుకు సైతం

ఒక చేవ్రాలు అడుగుతారు

నేను ఎంగిలి పెదవుల్ని చూపుతాను

 

రాత్రంతా పరిమళించిన సన్నజాజికి

ఒక సాక్షి సంతకాన్ని అడుగుతారు

నా ప్రియురాలిని తలవిరబోయమంటాను

 

కలలు కన్న నేరానికి

కళ్ళను ఆధారాలడుగుతారు

రెండు కన్నీటి బొట్లను జారవిడుస్తాను

 

 

నేల నేలంతా నవ్వింది

తళుక్కుమన్నాయి నదులు

 

వరిచేను పండింది

నెరసిన బంగారు శిరోజాలు

 

చొక్కా పై గుండీ విప్పాను

వేకువ పిట్టల కువకువలు

 

 

నేలమీద చిందు

నింగికొక ముద్దు

 

కన్నీరే గుడ్డు

చిరునవ్వే పిల్ల

 

నటనంతా క్షణం

బతికిందే యుగం

-సతీష్ చందర్

(ఆదిపర్వం కవితా సంకలనం  నుంచి)

 

 

పరితపించినా, పరిమళించినా

పదిమందిలోనే

 

అభిరుచి మీకు రాదు

అభిప్రాయం మీది కాదు

 

తెలుపు కోసం

మల్లెకూడా సబ్బు వాడిందని మీ ఆరోపణ

 

చెరపట్టటం మీ వల్ల కాదు

చెలిమి మీకు చేత కాదు

 

వాడిపోతాను

కానీ, ఓడిపోను.

 

కీర్తి కోసమే

మలిసంజె నెత్తురు కక్కిందని మీ అభియోగం.

 

తెల్లవారిపోతాను

కానీ, తల్లడిల్లను

 

వాడబిడ్డ

వొంటి కింత పొగరెందుకని మీ ఆవేదన

 

క్షమించాలి

 

మా ఆత్మగౌరవమెప్పుడూ

మీకు ఆహంకారమే