‘అత్యాచారం’ బాపు!

పేరు : ఆసారం బాపు (అసలు పేరు అసుమల్‌ సిరుమలానీ)

ముద్దు పేర్లు : ‘అత్యాచారం’ బాపు (ఇది ఆరోపణే. అయినా అలా పిలుస్తున్నారు.), ‘అనాచారం’ బాపు(ఆచారాలను రూపు మాపుతున్నా, నా మీద ఇలాంటి అభాండాలు వేస్తున్నారు.)

విద్యార్హతలు : ధ్యానం( భూమి మీద. అందుకే ఆశ్రమాలకు భూమిని సేకరించగలిగాను.దేశంలోనూ, దేశం వెలుపలా దాదాపు 400 వరకూ ఆశ్రమాలున్నాయి.) పరధ్యానం(అందుకే భక్తురాళ్ళ మీద చేతులు వేసేటప్పుడు మైనరో, మేజరో చూసుకోను.)

హోదాలు : గాంధీ పుట్టిన రాష్ట్రంలో తిష్ట వేసి (మొదటి ఆశ్రమం గుజరాత్‌లోనే పెట్టాను.), గాంధీ పేరు ‘బాపు’ను సొంత పేరుగా పెట్టేసుకున్నాను. ఇంతకు మించి దేశంలో హోదా ఏమిటి?

గుర్తింపు చిహ్నాలు : ఒకటి: తెల్లగడ్డం, తెల్ల మీసాలు. ఒక్క నల్ల వెంట్రుక కూడా కనిపించదు. నాకు కోరికలేముంటాయి చెప్పండి? అయినా నా మీద ‘పుంసకత్వ పరీక్షలు’ జరుపుతారు.అన్యాయం కదా!

రెండు: ఎక్కడ వివాదానికి ఆస్కారం వుంటుందో అక్కడ ‘ఆసారం’ వుంటాడు.( అంటే నేను వుంటాను.)

అనుభవం : అన్యాయం. నాది అనుభవించే వయసా? విన్నా చెప్పకుండా పరీక్షలు చేశారు. లైంగికంగా తుఛ్చమైన నా శరీరం స్పందించవచ్చు. కానీ నా మనసుకు పంకిలం అంటదు.

వేదాంతం : రెండు చేతులు కలిస్తే కానీ చప్పట్లు రావు. ఢిల్లీలో ‘నిర్భయ’ అత్యాచారం కేసులో నేను అదే చెప్పాను. అమె పై అత్యాచారం జరిపిన వారిదే కాదు. ఆమెది కూడా తప్పు అన్నాను. ( బంధించిన చేతి మీద, వేరే వారి చెయ్యి వేసినా చప్పట్లు మోగుతాయి- అనే తుంటరి వ్యాఖ్యలు నా మీద చేస్తే. నేను వారికి చెప్పేదేం లేదు.)

వృత్తి : ఆక్రమణ( భూముల్నీ, శరీరాల్నీ అనుకుంటున్నారు కదా! కాదు. మనసుల్ని. భక్తుల మనసుల్ని ఆక్రమించేసుకుంటాను. కానీ శరీరాల్ని తాక కుండా మనసుల్ని అందుకోవటం కష్టం.కప్పును తాక కుండా అందులోని టీని తాగ లేం కదా! అలాగన్న మాట. టీ అంటే గుర్తుకొచ్చింది. ఒకప్పుడు మెజిస్ట్రేట్‌ ఆఫీసు ముందు టీ ఆమ్మేవాడిని. అది నా పాత వృత్తి లెండి)

హాబీలు :1. డైభ్భయి రెండేళ్ళ వాడిని. ఈ వయసులో నాకు ప్రత్యేకించి ఏమి హాబీలు వుంటాయి చెప్పండి. భక్తుల కోరికలు తీర్చటం తప్ప.

2. యోగా చేస్తాను. (భోగి కాని వాడు, యోగి కాలేదు. అన్నది పాత సామెత. నేను దానిని మార్చటానికే అవతరించాను. ‘యోగి కాని వాడు భోగి కాలేడు.’ నా తత్త్వాన్ని అర్థం చేసుకోలేక, నా భక్తుడి పదహారేళ్ళ కూతురు మీద అత్యాచారం చేశానని కేసు పెడుతున్నారు.

నచ్చని విషయం :అత్యాచారాలు చేసిన వారికి కఠిన శిక్షలు వేయటం.( నేను ‘నిర్భయ’ కేసప్పుడే ఈ విషయాన్ని నిర్భయంగా చెప్పాను.)

మిత్రులు : అపచారం. అపచారం. నాలాంటి బాబాలకు భక్తులు వుంటారు. శిష్యులు వుంటారు. ఇష్ట సఖులు వుంటారు. మిత్రులు వుండరు.

శత్రువులు : భగవంతుడికి శత్రువులు వుంటారా? భగవంతుడు అందరినీ క్షమిస్తాడు. నా మీద కేసు పెట్టిన వారినీ క్షమిస్తాను. నన్ను బోనెక్కించిన వారినీ క్షమిస్తాను. కడకు నా దుస్తులు తొలగించి నాకు ‘పుంసకత్వ’ పరీక్షలు నిర్వహించిన వారినీ క్షమిస్తాను. వారు నా గురించి పూర్తిగా తెలుసుకున్నారు. తనను పూర్తిగా తెలుసుకున్నవారి మీద భగవంతుడికి ఎక్కువ ప్రేమ వుంటుంది.

జపించే మంత్రం : ‘కామా తురాణాం నభయం, నలజ్జా’ ( ఏ సంస్కృత పండితుణ్ణి అడిగినా అర్థం చెబుతాడు.)

విలాసం :సర్వాంతార్యామిని- నన్ను విలాసమడుగుతున్నారా? ఎక్కడ కోరితే అక్కడ ప్రత్యక్షమౌతాను. పోలీసులు ముచ్చటపడ్డారు. స్టేషన్లో ప్రత్యక్షమయ్యాను. జైలర్లు ముచ్చటపడ్డారు. అక్కడా వుంటాను. కానీ, జైళ్ళలో పురుషులనూ, స్త్రీలనూ వేర్వేరు చోట్ల పెట్టి వివక్ష చూపుతారట. స్త్రీలకు జరిగే ఇలాంటి అన్యాయాల గురించి విన్నప్పుడు నా మనసు క్షోభిస్తుంటుంది.

గురువు : భోగాసనాలకు… క్షమించండి యోగాసనాలకు గురువు వుండాల్సిందే. ఆసనాలు లేకుండా గురు శిష్య పరంపర కొనసాగదు.

ఉపదేశం : వ్యాలంటైన్స్‌ డే జరపండి. ప్రేమించండి. కానీ తల్లిదండ్రుల్ని ప్రేమించండి. వారినే ఆరాధించండి. ( అంతే కానీ ఆడపిల్లల వెంట తిరగకండి. వారికివ్వాల్సింది అనుభవం. ఆరాధన కాదు.) ఈ రోజును నేను ‘పేరెంట్స్‌ వర్‌షిప్‌ డే’ గా మార్చేశాను.

జీవిత ధ్యేయం : బాపు, గుజరాత్‌- అంటే నేనే గుర్తుకు రావాలి. (వేరే ఏ బాపూ గుర్తుకు రా కూడదు.)

-సతీష్‌ చందర్‌

(గ్రేట్ ఆంధ్ర వార పత్రిక 7 -13 సెప్టెంబరు 2013 వ తేదీ సంచిక లో ప్రచురితం)